صحنه های زشت و تحرکات عجیبی که در داخل و کناز زمین  در دربی دیدیم شباهت بیشتری به نمایش های روحوضی قدیم ندیما داشت تامسابقه فوتبال!

البته نمایش های طنز قدیمی عمدتا اسباب نشاط و شادی بیننده را فراهم می کرد، اما این ورجه وورجه های تصنعی و مضحک باعث تاسف و تاثر  همگان شد.
به محض بیان مصلحانه و انتقاد از یک اقدام ناشایست  بفوریت به گوینده یا کارشناس یک برنامه و یا نویسنده ورزشی در رسانه یا پایگاه خبری انگ‌می زنند و او را غیرمتخصص ،کارنابلد، وابسته و حامی این و آن قلمداد می کنند.
بارها از همکاران می پرسند شما طرفدار کدام تیم هستید؟ قرمزید یا آبی؟  صاحب این قلم طرفدار عدالت است و به گواه آرشیو چهل ساله  همواره نگاه مستقل به فوتبال داشته است. 
اعتقاد دارم تمایل داشتن همکاران رسانه یا کارشناسان تلویزیونی به یک تیم خاص  بخودی خود عیب نیست اما اگر این نقد یک‌سویه و جانبدارانه باشد آن تحلیل واقع گرایانه و مبتنی بر یک  کار کارشناسی نیست.
دربی ۱۰۲ به جهات مختلف نشان داد که فوتبال ما راه درست گم کرده و در مسیر انحرافی حرکت می کند. بپذیریم که این حرکات و اقدامات سرخابی ها اگر از تیم‌های دیگر سر می زد با محرومیت ها و جرایم سخت و دشوار روبرو می شد.
کادر مربیان ،مسئولان و بازیکنان استقلال و پرسپولیس کاملا در امان هستند و فوتبال و مسائل آن را همانطور که می خواهند تحت فشار می گذارند.
این سیل بی وقفه بیانیه ها و اعتراضات را در هیچ کجای دنیا نمی بینید.
نکونام صریح و روشن در نشست مطبوعاتی می گوید من به حسینی گفتم روی زمین بخواب!جالب تر اینکه حسینی در لحظه بازبینی صحنه از سوی داور در بیرون زمین از طریق مانیتور صحنه را می بیند، بی آنکه تذکری از داور بگیرد!
در آن سوی میدان هم بیانیه های تکراری و انگ زدن به افراد توسط مربیان و کادر سرپرستی پرسپولیس بیداد می کند. گل محمدی اعلام پنالتی به سود استقلال را منتسب به رفاقت خطیر با تاج می خواند و براساس این برداشت کنفرانس مطبوعاتی بعد از بازی را به حاشیه می برد.  در این فضا سازی و تهاجم بی وقفه چه انتظاری از داور و سیستم Var داریم!
باید قبول کنیم بازبینی صحنه با توجه به اتلاف وقت و فشار روانی به داور اگر منجر به اعلام پنالتی نمی شد باید منتظر حوادث ناگواری در ورزشگاه بودیم.
این ناهنجاری و فضا سازی در مسابقات- 
 بلای جان فوتبال باشگاهی - شده و این رشته پرجاذبه  را در ورطه نابودی قرار داده است.
اگر کمکی به این حال و روز اسف بار نکنیم بزودی باید فاتحه فوتبال را بخوانیم و برای آن مجلس یادبود بگیریم!

نویسنده: احمد میرزاییان