مربی دیگری از روی نیمکت هدایت تیمهای باشگاهی کنار زده شد با جدایی رحمان رِئوفی جمع مربیان برکنار شده جمع شده است.

پیشتر آرش صادقیان جای رحمان محمدی راد را در تیم هورسان رامسر گرفت و سهراب به نژاد به جای امیر حسینی روی نیمکت سایپا نشست اما خیل نامزدهای نشستن روی نیمکت تیم پرطرفدار شهرداری گنبد معطوف به تصمیمات شورای این شهر شده است.

این حق هر باشگاهی است که برای سرنوشت تیمی که مورد سرمایه گذاری قرار گرفته تصمیم گیری کند امااز نگاه مدیران باشگاهها و مربیان سرنا را از سر گشاد آن می دمند! مدیران باشگاهها اغلب بدون دوراندیشی و بدون بهره گیری از مشاوره بزرگان پیرامون خود گرایش شخصی را دراستخدام مربیان دخیل می دارند و چوب آنرا هم می خورند.از سویی دیگر برخی از مربیان ما هم فقط لحظه ها را می بینند و به دلیل عدم اعتمادی که نسبت به دیگر مربیان دارند سعی می کنند به جای شایسته سالاری و تقویت نیمکت خود دوستانی را بر می گزینند که زیر پای آنها را خالی نکنند و این بزرگترین مشکل مربیان ایرانی است که رفاقت را بر صلاحیت دستیاران خود ترجیح می دهند وبدتر از همه نفوذ برخی از بازیکنان در تحمیل مربیان گرمابه و گلستان بر تیمهاست و چنین می شود که شایسته سالاری از والیبال باشگاه های ما رخت بر می بندد و در و تخته با هم جور می شود.

فدراسیون والیبال کمیته مربیان ندارد و بیش از پانصد مربی با داشتن سوابق  روشن بازیگری بیرن گود قرار می گیرند و در این بین هر مربی که بوقچی بهتری داشته باشد بیشتر به چشم می آید حالا ما می خواهیم ترکه را بر سر سازمان لیگ فرود آوریم که حرفه ای تمام عیار شود و طرف دیگر قضیه یعنی باشگاههای حرفه ای را از یاد برده ایم.

نویسنده: جمشیدحمیدی