در جلسه امروز  مجلس شورای اسلامی، گزارش نهایی تحقیق و تفحص از وزارت ورزش و جوانان در مورد عملکرد فدراسیون سوارکاری جمهوری اسلامی ایران قرائت شد.

نمایندگان مجلس شورای اسلامی با ۱۶۳ رأی موافق از مجموع ۲۲۲ رأی ماخوذه با ارجاع این گزارش به قوه قضائیه موافقت کردند.

خب، چرا باید اجازه داد که مجلس به جای پرداختن به هزار و یک مشکل مبتلا به جامعه ایرانی بخشی از وقت و انرژی خود را صرف مسایلی مانند انتخابات فدراسیون سوارکاری کند یا چرا باید شرایطی وجود آید که رئیس سابق فدراسیون ژیمناستیک حاضر به بازگشت به این تشکیلات نشده و منتظر صدو ابلاغ سرپرستی باشد.

ما بر اساس تحقیقاتی که کرده ایم و اطلاعاتی که داریم حق را تا حدود زیادی به خانم اینچه درگاهی می دهیم اما چرا مسئولان قبلی وزارت ورزش اجازه داده اند که چند نفر نویسنده اساس نامه انتخابات فدراسیون های ورزشی باشد که بیش از همه به فکر منافع و حفظ موقعیت بین المللی خود بوده اند، فدراسیون والیبال را که به خوبی یاد دارید که چقدر تهدید کرده که اگر امور بر اساس میل آقایان جاری نشود فدراسیون جهانی مربوطه رای به تعلیق ورزشی ایران می دهد.

دیروز البته یک اتفاق جالب دیگر در ورزش ایران افتاد و آن کنار گذاشتن سرپرست فدراسیون شطرنج بوده که رویای ریاست این تشکیلات را داشت اما شادی پریدر، ملی پوش سابق که بدجوری کنار زده شد دوباره در فدراسیون شطرنج مصدر کار شد.

از نگاه ما وزیر محترم ورزش اقدامات امیدوار کننده ای در حومه انتخابات فدراسیون های ورزشی در محیطی عاری از مهندسی و اعمال نفوذ صورت داده است ولی وزارت ورزش و به ویژه کمیته ملی المپیک باید یکبار برای همیشه به زیادخواهی هایی که از سرمایه های مادی، معنوی و انسانی ورزش کشورمان خود را در برج عاج می بینند و بر طبل تهدید و تعلیق ورزش ایران می کوبند پایان داده شود.

اینکه ما به تعامل به دنیای ورزش به ویژه نهاد های بین المللی نیاز داریم تردیدی وجود ندارد اما گاهی فکر می کنیم تعلیق شدن یک ورزش مانند ژیمناستیک که هزار و یک مشکل در کشور ما دارد یا سوارکاری که کلاهش پس معرکه است بهتر از تهدیداتی است که دوستان دشمن نما به وجود آورده اند.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی