در برهه ای که مردم از فساد اقتصادی و اختلاس های بزرگ رنج می برند و ورزشکاران و قهرمانان از کمبود امکانات در مضیقه هستند، لغو واگذاری خودروهای لاکچری به فوتبالیست ها را حرکتی در مسیر اجرای عدالت قلمداد می کنیم.
سال ها پیش و با گزارشی جامع و کاری مبتنی بر تحلیل کارشناسی نوشتیم: سیاست تشویق و ترغیب قهرمانان و مدال آوران آسیایی و المپیک باید دارای مصوبات و قوانین رسا و گویا باشد.
برای مثال جوانانی که در رشته های مختلف مدال‌های جهانی یا المپیک می گیرند از خدمت سربازی معاف شوند. بعدها در باره ورود قهرمانان طلایی و جهانی به دانشگاه‌ها و مراکز علمی بدون کنکور مطرح شد که کاری مهم و فرهنگی بود.
سپس همین روش برای مدال آوران آسیایی و المپیک تصویب شد و مقرر شد به کسب مدال‌های طلا، نقره و برنز توسط ورزشکاران تعدادی مشخص سکه اهدا شود.
مجموعه این روش های تشویقی که با منطق و دلایل متقن همراه باشد، همواره مورد پذیرش مردم و قاطبه ورزشکاران و قهرمانان قرار می گیرد.
در قضیه هدیه خودرویی به فوتبالیست ها متاسفانه اقدام صورت گرفته با تعجیل و توسط طیف خاصی صورت گرفت و بازتاب منفی در جامعه ورزش داشت.
در این تصمیم فدراسیون فوتبال هم نقشی نداشت و اعلام یک باره آن با واکنش دیگر قهرمانان و مدال آوران جهانی همراه شد.
در همان مقطع با طرح موضوع کارشناسی گفتیم برد سوریه، عراق و امارات و تساوی با کره در تهران و باخت به آنها در سئول و رسیدن به جام جهانی کار بزرگی نیست که نیاز به پاداش عجیب و قریب داشته باشد.
فوتبالیست ها بابت برد های مورد اشاره پاداش اختصاص داده شده را گرفته بودند. در همان مقطع حسین عسکری در دوچرخه سواری مدال طلای آسیایی گرفته بود، در حالی که دوچرخه اش مربوط به عهده بوق بود و لباس ورزشی اش مندرس!
وزنه بردار در اردو تغذیه کافی نداشت و رئیس فدراسیون هم از بی پولی به سر و سینه‌می زد.
در برنامه رادیویی در همین ارتباط گفتم: تصمیمات خلق الساعه و دخالت افراد ذی نفود در سیاست و اقتصاد که شناختی از ورزش ندارند، با این روش های ناپخته، بجای کمک به ورزش به اساس ورزش لطمه می زنند.
در توجیه این مصوبه گفتم: اگر تیم‌ما در جام جهانی انگلیس را می برد و به دور می رسید، فوتبالیست ها لایق و سزاوار پاداش بودند و هیچکس از اهدا خودرو به آنها ناراحت نمی شد و...
از طرفی فوتبالیست هایی که قرار دادهای میلیاردی داشته و برخی لژیونرها دلارهای نجومی می گیرند خیلی به ورود خودرو دلبستگی و وابستگی ندارند.
متاسفانه این تصمیم با واکنش قهرمانان ملی از جمله کشتی کیران طلایی کشور رو به رو شد و اسباب نارضایتی روسای فدراسیون‌های ورزشی شد.
مدیرانی که پول اردو و تغذیه ورزشکاران را نداشتند و از نبود دوچرخه، تفنگ و ساچمه و تشک کشتی و میله هالتر در رنج بودند، از این دوگانگی و نگاه یک سویه به فوتبال رنج فراوان برده و اعتراض خود را علنی کردند.
در همان ایام نوشتیم، به دلیل موضوعات تحریم و کمبود امکانات و بودجه، اگر متولیان اقتصادی و اجرایی در صدد رفع و رجوع مشکلات ورزشکاران‌هستند، مجوز ورود چند خودرو به فدراسیون‌ها را بدهند.
برای مثال با اختصاص سه خودرو به کشتی، وزنه برداری، تیراندازی و دوچرخه سواری و امثالهم و فروش آن می توان کار اعزام ها و تشکیل اردوها را به سرانجام رساند و مددرسان فدراسیون‌ها بود و...
به هر حال جای تقدیر دارد که دیوان عدالت اداری در دفاع از دیگر ورزشکاران و برای اجرای عدالت در میان اقشار مختلف قهرمانان این مصوبه را لغو کرد.
پیشنهاد می کنیم در مصوبه اخیر دیوان عدالت اشاره شود، چنانچه تیم‌ملی فوتبال در جام‌ملت‌ها آسیا قهرمان شدو به این کار بزرگ دست یافت این پاداش خودرویی پابرجا باشد.
نویسنده: احمد میرزاییان