یکی از شخصیت های پیشکسوت ورزش فوتبال فرامرز ظلی است، دروازه بان برجسته ای که 7 سال از سنگر تیم ملی دفاع کرد و در کسب جام قهرمانی 1960 و نقره بازی های آسیایی 1966 بانکوک ایفای نقش کرد.  

او در زمانی دروازه بان تیم ملی شد که بزرگانی چون بیاتی، عزیز اصلی و طاووسی در این پست می درخشیدند اما ظلی با استایل خاص و تکنیکی بی نظیر انعطاف پذیری بی مانند دروازه بان ثابت تیم ملی شد.

دبیر کانون پیشکسوتان فوتبال تهران سوابق درخشانی در امر بازیگری با تیم های تاج (استقلال) و پاس را دارد، مردی اهل مدارا و دروازه بانی شاعر مسلک بود.

مانند بسیاری از مو نقره ای های آن دوران معرفت در وجودش موج می زند و هرگز ادعا نکرده است اما امروز که از زبان منصور رشیدی یکی از اسطوره های دروازه بانی فوتبال ایران شنیده ایم فرامرز خان دچار یک بیماری مهلک شده است اشک در چشمانمان جمع شد البته که هرچه خداوند بخواهد همان می شود اما آیا وزارت ورزش به ویژه کمیته ملی المپیک چقدر دغدغه پیشکسوتان ما و پیشقراولان ورزش ما را دارد.

امروز اگر به یاری امثال فرامرز ظلی نشتابیم آیینه زمان تصویری کدر از مسئولان ورزش ما را به نسل جوان نشان خواهد داد پس انتظار داریم که حاج محمود خسروی وفا در این زمینه پیشگام شود.

حالا فدراسیون فوتبال را نمی دانیم، فکر نمی کنیم که رسیدگی به مرد پرافتخار ورزش در ایام کهولت کار شاقی باشد.

نویسنده: رضا اسماعیلی