در والیبال اغلب این بحث وجود دارد که در واقع چه چیزی فاز تهاجمی و دفاعی بازی را تشکیل می دهد.

در بیشتر ورزش ها، حمله و دفاع به عنوان مالکیت یا غیر آن توپ تعریف می شود اگر توپ را در اختیار دارید در حمله هستید. اگر آنها توپ را در اختیار دارند، شما در دفاع هستید. اگر در میدان مبارزه حاضر نیستید (این میدان مبارزه بزرگ نیست، اما هنوز هم هر از چند گاهی ظاهر می شود) تنها زمانی که در یک مسابقه والیبال توپ را در دست دارید، زمانی است که در حال سرویس هستید. معمولاً این "جرم" در نظر گرفته می شود. اما در والیبال فاز اول دفاع محسوب می‌شود و تیم‌های کناری در حمله قرار می‌گیرند زیرا عموماً برتری دارند.

ماهیت بازی والیبال مفهوم حمله و دفاع را دگرگون کرده است. همین امر در مورد اینکه چگونه باید خطاها را درک کنیم، یا به طور خاص تر وقتی سعی می کنیم از خطاها اجتناب کنیم چه اتفاقی می افتد صدق می کند.

در بیشتر ورزش ها، اگر توپ را نگه دارید، تنها تیمی هستید که می توانید گلزنی کنید. اگر خطایی مرتکب شوید، اغلب به شکل یک گردش مالی است.

بنابراین، شما دیگر فرصتی برای گلزنی ندارید، اما حریف شما این شانس را دارد، تا حدی منطقی است که نگه داشتن توپ به هر قیمتی به این معنی است که حداقل فقط شما می توانید گلزنی کنید. والیبال متفاوت است. در والیبال مالکیتی وجود ندارد. شما نمی توانید توپ را نگه دارید. در یک نقطه، در عرض سه مخاطب، باید سعی کنید یک نکته را بیان کنید. امتیاز گرفتن خوب است، اما اگر جایی در مسیر، اشتباه کنید، حریف یک امتیاز واقعی می گیرد. امتیاز گرفتن حریف چیز بدی است (احتمالاً، شاید...)، خب اشتباه نکنید. بجز…

دادن توپ به تیم مقابل بدون تلاش برای گلزنی، اجتناب از خطا نیست، در واقع معادل یک چرخش در ورزش های دیگر است. حالا تیم دیگر توپ را می گیرد و با آن شانس گلزنی در اختیار دارد. راه حل بهتر برای برگرداندن توپ، بازیافت آن است، یعنی بازی کردن توپ در بلوک به منظور پوشاندن ریباند و به دست آوردن فرصتی دیگر برای کسب یک امتیاز.

بنابراین به طور خلاصه، حمله دفاع است، یک خطا مستقیماً یک امتیاز را از دست می دهد، اجتناب از خطا در واقع یک چرخش است، اما راهی وجود دارد که می توانید پس از سه تماس خود، مالکیت توپ را حفظ کنید. والیبال پیچیده است.

برگردان: هستی رفیعی