مراسم سده المپیک با نوید رونمایی از صدای جهان پهلوان غلامرضا تختی در حضور جمعی از بزرگان ورزش برگزار شد.

این گردهم آیی، از دیدگاهی نوعی اعلام آماده باش به ورزشکاران کشورمان تلقی می شد تا کمربندهای خود را برای رسیدن به اهداف مورد نظر در المپیک ۲۰۲۴ پاریس محکم کنند و از منظری دیگر تلاشی بود تا جامعه ورزش را دورهم جمع  ودر فاصله کوتاه باقی مانده همدلی ها را بیشتر سازد.

در مراسم سالن سران، جمعی از نامداران ورزش حضور پیدا کرده بودند تا یکبار دیگر یاد و خاطره دلاوری های آنان در ذهن و زبان نسل های گذشته و امروز جاری شود. بزرگانی که جمع کردن آنان زیر یک سقف و نشاندن شان کنار هم اهتمام مضاعف می طلبید هر چند عده ای یا نیامدند یا دوعت نشدند تا جای خالی آنان کاملا محسوس باشد. البته از جمع حاضرین هم برخی زاویه استقرار خود را با هم حفظ کرده بودند. این امر خصوصا در ارتباط با کشتی کاملا مشهود به نظر می رسید.

با تمام این اوصاف برگزاری این مراسم ابتکاری بود که اگر ادامه پیدا کند حس همگرایی و اتحاد در ورزش را روز افزون خواهد کرد اما اگر به درستی اجرا و سازماندهی نشود فاصله ها را روز افزون می کند.

کاش دستگاه عریض و طویل ورزش بتواند در آینده نه چندان دور یک مکان مناسبی را برای چنین اجلاس و گردهم آیی های ورزشی احداث کند. جایی که بزرگان و پیشکسوتان ورزش آنجا را خانه خود بدانند.

خانه ای که همواره پذیرای آنان و دیدارها در این مکان تازه شود. جایی که از چنان امکانات سمعی و بصری برخوردار باشد تا زحمت کارگزاران و تلاشگران جهت برگزاری چنین مراسم باشکوه به باد فنا نرود! برگزاری سده المپیک ایده خوبی بود که درست پرورش نیافته بود و از سازماندهی کافی برخوردار نبود.

در این مراسم به المپین ها و مدال آوران جوایزی اهدا شد که نگارنده از مبالغ احتمالی مادی آن بی اطلاعم اما اگر  ارقام قابل توجه بوده باشد ‌باید گفت برخی از این بزرگان اصلا نیازی به چنین جوایزی نداشته و ندارند، متقابلا باید به تعدادی دیگر بیش از پیش توجه می شد.

کاش دست اندرکاران برگزاری مراسم ضیافت سده المپیک نیم نگاهی هم به کسانی می کردند که مدال آور نبودند اما طی سال های طولانی برای موفقیت مدال آوران از هیچ کوششی فروگذار نکردند. به عنوان مثال عکاس پیشکسوت و  تلاشگری چون علی کاوه که با خلق تصاویر زیبا و به یاد ماندنی موفقیت مدال آوران را جاودانه کرده یا دلاوری چون حاج حسن امن زاده پدر شهید اصغر امن زاده همدوره و مصاحب جهان پهلوان تختی و بزرگی از نسل نامداران که علی رغم شایستگی و توان بالا امکان حضور در میدان المپیک را پیدا نکرده هم شایسته تجلیل بودند.

این دو نفر از چهره های شاخص عرصه ورزش در مراسم سده حضور داشتند اما دریغا که حتی نامی از آنها و برخی دیگر برده نشد.

می توان این کم و کاستی ها را  به پای اولین دوره بودن مراسم نوشت هر چند معلوم نیست آیا سال های بعد نیز چنین مراسمی برگزار خواهد شد یا خیر، چون بهانه امسال نزدیکی به المپیک، لزوم تشویق بزرگان جامعه ورزش، پاشیدن بذر اتحاد و همدلی و احتمالا موارد دیگر بود.

با این وجود به یاد داشته باشیم اگر قرار است این رویداد سال های آینده نیز تکرار شود باید کم و کاستی ها و ضعف در اجرا و عمل برطرف و مراسمی فراگیر با حضور گسترده جامعه خبری و بزرگان ورزش برگزار شود. آنان که جا ماندند و آنان که مستحق حضور بودند اما به هر دلیل دعوت نشده بودند.

شیوه ای که کم و بیش در دوره آقای دکتر صالحی امیری مسئول پیشین کمیته ملی المپیک انجام می گرفت اما در این دوره مورد غفلت واقع شده بود.

نویسنده: احمد دباغ