الهه منصوریان یکی از پرافتخارترین ووشوکاران کشور ماست که در کارنامه رقابتی وی 4 مدال آسیایی دیده می شود.

وی و خواهر قهرمانش شهربانومنصوریان زندگی سختی را پشت سر گداشتند تا پایمردی را در این ورزش پرمشقت معنی ومفهوم تازه ای ببخشند.
هرچند که حضور پررنگ منصوریان ها در فضای مجازی گاهی هم افراطی محسوب می شد اما بهتر دیدیم که دراین باره با تنها بانوی طلایی آسیا یعنی خدیجه آزادپور گفت و گو کنیم.
قهرمان تکواندوی جهان در سال 2009 کانادا و ووشوکاری که تنها طلای آسیا را به نام خودش ثبت کرده است.
آزادپور می گوید: خواهران منصوریان خاک خورده های ورزش هستند و برای رسیدن به افتخارات فراوان زحمات زیادی را متحمل شدند الهه مانند من قهرمان جهان شده و در ویترین افتخارات او تنها مدال طلای بازی های آسیایی خالی است مدالی که با کمال افتخار زیب گردن من شده شاید شرایط سنی و اینکه تا 4 سال آینده تحمل دشواری های تمرینی و مسابقات کمی مشکل باشد باعث جدایی منصوریان از ورزش قهرمانی شده باشد اما اعتقاد دارم که فدراسیون ووشو باید از تجربیات وی و منصوریان به درستی استفاده کند تا سرمایه گذاری زیادی که در این زمینه شده به هدر نرود.

خدیجه آزادپور که دکترای مدیریت تربیت بدنی دارد در پاسخ پرسش ما مبنی بر اینکه چرا از خودش در ووشو استفاده نمی شود می گوید:من آدمی نیستم که جایی ناخواسته بروم وقتی از من درخواستی نمی شود دلیلی برای رفتن نمی بینم مدتی در تربیت بدنی مشغول بودم اما ترجیح دادم که آنجا را هم رها کنم.
خب،با این وضعیت تکلیف قهرمانان تحصیلکرده و صاحب افتخار ما در اداره ورزش مملکت چه می شود؟آیا این رویه نوعی سرمایه سوزی نیست؟
گفت و گو:ج-دوستدار