پنجشنبه بیستم اردیبهشت ماه
یک‌قدم‌ به جام نزدیک شدیم؛

نمایشی زیبا، با تغییر تاکتیکی قلعه نویی

یک‌نیمه متفاوت و خارج شدن از لاک احتیاط، باعث از هم گسیختگی و بی نظمی سامورایی ها شد. تغییر تاکتیکی و حسابگرانه قلعه نویی هم‌پایه گذار پیروزی بزرگ‌سال شد.

محاسبات کادر فنی و گام‌گذاشتن در بازی فیزیکی و درگیرانه درست از آب درآمد.

قبل از هم‌چیز باید تلاش گروه پزشکی و بدنسازی را ستود که در این فرصت کم بازیکنان را در شرایط مسابقه در این سطوح بالا قرار دادنددر ابتدای بازی تیم‌ما روش ۱-۵-۴ را برگزیده بود و تلاش داشت با کاهش سرعت حریف و ایجاد پوشش در  دفاع و خط میانی  ابتکار عمل را در دست داشته باشد.

تغییرات در ترکیب هم بر اساس آنالیز حریف ایحاد شده بود.محبی در هافبک چپ به جای قائدی قرار گرفت تا با دوندگی مانع از بازی‌سازی ایتا کوریا شود.

خیلی از کارشناسان معتقد بودند قائدی به دلیل درخشش در بازی با سوریه می بایست در پست کناری قرار می گرفت اما کادر فنی بر اساس تاکتیک مورد نظر خود نفرات را در مستطیل سبز چیده بود.

بازی گرفتن از میلاد محمدی در پست دفاع چپ هم به دلیل سرعت بهتر او نسبت به حاج صفی بود.در میانه میدان امید ابراهیمی و عزت الهی در کنار قدوس مثلثی هماهنگ ایجاد کرده بودند.جهانبخش و آزمون هم با بهره بردن از تجارب ارزنده خود غیبت طارمی را جبران کرده بودند.در عمق دفاع کنعانی و شجاع ایستاده بودند و رامین هم مانند همیشه دفاع راست بود.ذخیره کردن انرژی از ابتدای بازی و تجمع نفرات در مرکز زمین‌ تاکتیکی متفکرانه بود.آنچه که دلیل اصلی پیروزی و برتری تیم‌ما شد،تغییر ریتم و آهنگ بازی در نیمه دوم بود.

موریاسو  هیچگاه باور نداشت ، فوتبال مقابله گرایانه و بازی مستقیم  ما این‌ چنین دفاع تیمش را تاثیر پذیر نشان دهد.در واقع بازی مستقیم بازیکنان‌ ما و ارسال توپ در عمق دفاع حریف این اجازه را به آزمون و محبی داد تا در نبردهای هوایی صاحب موقعیت شوند.از طرفی این تاکتیک ویژه ،سه‌هافبک  بازی ساز ژاپن از جمله موریتانی و اندو را از جریان بازی خارج کرد.در وقت دوم هیچ توپی به اوئدا و دایزن مائدا در خط حمله نرسید.

فراخوانی مینامو و آسانو هم افاقه نکرد و ژاپنی ها را در منگنه قرار داد. دروازه بیرانوند در نیمه دوم یک بار هم‌تهدید نشد.این موضوع از برتری مطلق تیم ملی ایران از دقایق‌شصت تا پایان خبر می داد.خلق موقعیت پیاپی تیم‌ما محصول دوندگی و تسخیر فضا در مرکز میدان با فروغ عزت الهی و ابراهیمی و فرارهای پیاپی محبی و جهانبخش از جناحین بود.

پاس طلایی آزمون در عمق، مانند پنیر سوئیسی دفاع سامورایی ها را از هم  باز کرد تا محبی دروازه سوزوکی را فتح کند.در پانزده  دقیقه پایانی ،ژاپن‌ به شکلی عجیب اسیر حملات ما بود.گل زیبای آزمون با بازبینی صحنه آفساید تشخیص داده شد، در حالی که در تصویر آهسته به سختی جلو بودن ساق آزمون قابل مشاهده بود.

یورش های مداوم  تیم ما ترس عجیبی در بین مدافعان حریف ایجاد کرده بود.در این لحظات برتری عددی ایران که با دوندگی و جنگندگی هافبک ها همراه بود، لحظه به لحظه آزمون و محبی را در موقعیت گل‌قرار داد.حادثه خارق العاده برای ما در یک دقیقه وقت اضافی با خطای پنالتی مدافع میانی ژاپن روی ‌کنعانی ایجاد شد.جهانبخش با شلیک تماشایی توپ را در قعر دروازه جای داد و به رویاهای موریاسو و شاگردانش پایان داد.تیم‌ملی ایران با این نمایش خیره کننده و  با شایستگی به نیمه نهایی رسید.جشن‌ و شادی بازیکنان ایران و تماشاگران حاضر در ورزشگاه حسن ختام  این نمایش زیبا بود. دامنه این شادی زایدالوصف به‌ شهرها و جای جای کشور کشیده شد و شبی رویایی برای ایران به ارمغان آورد.

در دیگر بازی جدول این گروه قطر در یک دیدار متعادل و ۱۲۰ دقیقه ای با ازبکستان به تساوی یک بر بک رسید.در ضیافت پنالتی ها هم قطر حریف را شکست داد و به نیمه نهایی راه یافت.دیدار ایران با قطر روز چهارشنبه برگزار می شود.اردن هم کره را پیش رو خواهد داشت.

نویسنده:احمد میرزاییان