جابجایی هایی که بتازگی در وزارت ورزش انجام شد به هیچ وجه جای امیدواری نیست و یا حداقل انتظارات جامعه ورزش را براورده نساخته است.

از انتصاب اسبقیان به جای پولادگر حرف نمی زنیم که دنیایی حرف بدنبال دارداما برکناری آرش فرهادیان بدون تردید نخستین اشتباه آقای وزیر بوده است.وزیری که ما او را دوست داریم و در سلامت مدیریت وی بدون تردید اظهارنظر کنیم اما هر چجه کنکاش می کنیم نمی توانیم این شائبه را بپذیریم که آرش فرهادیان چوب نزدیک با سید محمد پولادگر را بخورد از روزی که شخص دکتر هاشمی بر صندلی وزارت نشسته اند تا کنون تاکید ورزیده ایم که ایشان باید خونی تازه در فضای فرتوت مدیریت ورزشی کشور جاری سازد و این ممکن نمی شود جز اینکه محدودیت های حضور نسل جوان و تحصیلکرده ورزش به این تشکیلات برطرف شود فرهادیان به لطف همین ویژگی های که به ان اعتقاد داریم به دفتر امور مشترک که فدراسیون ها سرو سامان بخشیده و بهدلیل ارتباطات مقبولی که با روسای فدراسیون ها داشت پاسخگوی ارباب رجوع در این زمینه بوده است.

حالا با کنار گذاشتن ایشان سوال می کنیم افرادی که از اول هم هیچ خلافیتی در ورزش کشور نداشتند پس از گذشت چهار دهه حضور نه چندان درخشان در مسوولیت های مختلف از این پس چه خواهند کرد.شب گذشته که پیام سریع وزیر ورزش را به مناسبت پیروزی ارزشمند تیم ملی مقابل ژاپن شنیده ایم در دل آرزو کردیم که حداقل هاشمی قدر این جوانها را بداند جوانانی که سرشار از شوق خدمت به ملت ایران هستند باوجود بار سنگین توقعات هشتاد میلیون ایرانی هنر و ورزش را در هم می آمیزند و بهترین پنالتی را به ژاپن غرق شده در تکنولوژی و مدیریت مدبرانه مدیرانش می زند آیا امثال جهانبخش یا قهرمانان سایر رشته ها که تجربه و تحصیلات را کنار هم دارند نباید مورد اطمینان قرار بگیرند.

یکی دیگر از اشتباهات وزیر محترم مربوط به انتخابات فدراسیون هایی مانند والیبال است اکثریت غریب به اتفاق اهالی والیبال بر این باور هستند که باید نام نویسی مجددی در زمینه نامزدهای احراز ریاست این فدراسیون المپیکی صورت بگیرد و چرا که بیشتر کاندیداتورهای کنونی بر حسب سفارش رییس قدیم و برای خالی نبودن عریضه نام نویسی کردند و هر گز در قد و قواره ریاست فدراسیونی بزرگ نیستند.

اقای وزیر! لطفا به نقدهای دلسوزانه ما و سایر رسانه های مستقل توجه کنید.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی