پنجشنبه بیستم اردیبهشت ماه
جنگ‌روانی سلاح قطری ها؛

با اقتدار نقشه های میزبان را خنثی کنید!

نقشه ها و تدابیر میزبان برای ایجاد جنگ روانی کارساز نیست. یوزهای ایرانی امشب با نمایشی خیره کننده و فوتبالی هجومی نسخه قطری ها را خواهند پیچید.

قطری ‌ها که نیک‌ می دانند به لحاظ فوتبالی و نمایش تاکتیکی توان‌ مقابله با بازیکنان ایران را ندارند، به حواشی و ایجاد جنگ‌ روانی دلخوش کرده اند! آنها با کشاندن مردم به ورزشگاه و با طبل و دهل و شور و هیجان کاذب در صدد ایجاد انگیزه در میان بازیکنانشان هستند.

آنها سهمیه کمتری برای هواداران ایران در نظر گرفتند و اعتراض مسئولان کشورمان و مدیریت تیم‌ ملی هم به جایی نرسیده است و خیلی از هواداران کشورمان نمی توانند در ورزشگاه چهل هزار نفری الثمامه حاضر شوند.

در واقع میزبان در پی ایجاد تنگنا در تیم‌ ما است. در زمین ‌مسابقه هم آنها با ایجاد درگیری و ایجاد حواشی سعی خواهند کرد تا از بازی روان و هجومی تیم‌ ما جلوگیری کنند.

در نقطه مقابل بازیکنان ما باید با تمرکز بیشتر و صبوری به تدابیر تاکتیکی قلعه نویی توجه کنند. در فاز تهاجمی قطعا قطری ها تحت تاثیر حرکات مهاجمان ما ،به ویژه طارمی و آزمون خواهند بود.

 دفاع  فشرده و کندی ذاتی بازیکنان قطر در عمق را باید با کارهای ترکیبی و همخوانی باز کرد و در همان وقت نخست به هدف رسید. نقطه قوت قطر در خط حمله است.

بارها گفته شده، اساس حرکات قطر در تهاجم به ساق های اکرم عفیف معطوف شده است. نباید فضای حرکتی به او داد. عفیف استاد گرفتن خطا در محوطه جریمه و کناره است. چه بسا او با مانورهایش در اندیشه گرفتن پنالتی و حتی اخراج مدافعان ما باشد. انتخاب داور کویتی را هم باید با حساسیت تعقیب کرد.

معز علی مهاجم نوک قطر هم در عمق استارت های سریعی دارد. نباید اجازه همخوانی و‌کارهای ترکیبی به عفیف و معز علی داد.

اگر بازی را به زمین حریف ببریم و کار پرس و دوندگی تیمی در مرکز زمین بخوبی انجام شود، قطر در همان وقت نخست تسلیم خواهد شد.

در این ارتباط نباید با ساده انگاری و بی تفاوتی فرصت ها را هدر داد‌ در دیدار با سوریه پنج موقعیت گلزنی را به راحتی از کف دادیم و به تک گل زده اکتفا کردیم. نباید این اشتباهات تکرار شود و حوادث مسابقه ما را از هدف دور کند. در واقع پیروزی در دستان ما است و کسب جام در نزدیکی ما.

با درایت و طراحی و هوشیاری باید این جام را به ملت و هواداران متعصب ایرانی تقدیم کنیم.

نویسنده: احمد میرزاییان