رقابت های دوومیدانی داخل سالن آسیا در تهران به خیر و خوشی تمام شد. میزبانی این مسابقات سبب شد تا ورزشگاه آفتاب انقلاب بعد از چند سال پنجاه روزه رنگ و روی تازه ای بگیرد.
400 ورزشکار از قاره کهن به ایران آمدند و در فدراسیونی که هنوز رئیس ندارد یک نمره مثبت تلقی می شود.
این رویداد برای نمایندگان کشورمان چه در بخش آقایان و چه بانوان از سه ویژگی برخوردار بود.
ویژگی اول به روند رو به رشد تعدادی از نفرات مان نظیر فرزانه فصیحی برمی گردد. او همچنان با انگیزه های فراوان می درخشد و مسیر موفقیت را در رویدادهای مختلف تکرار می کند و امید اصلی بانوان برای حضور در المپیک پاریس محسوب می شود.
در وهله دوم حضور نفرات جدید و جوان تر در ترکیب تیم دوومیدانی ایران است. از سجاد آقایی ١٨ ساله در ۴٠٠ متر که نخستین مدال طلای مردان را برای کشورمان گرفت تا سبحان احمدی که با فاصله ای کمتر از یک ثانیه از رسیدن به طلای ٨٠٠ متر بازماند و با یک نقره به کارش پایان داد.
اما موضوع نگران کننده، در مورد برخی چهره های شاخص دوومیدانی، بویژه در بخش آقایان است. حسن تفتیان شاخص ترین چهره دوومیدانی ایران در این مسابقات در ۶٠ متر ناامیدکننده ظاهر شد و در فینال مسابقات نتوانست عملکرد خوبی را ثبت کند.
در پرش ارتفاع مردان هم کیوان قنبرزاده مقابل مانع ٢ متر و پانزده سانتی‌متری ناکام بود تا بیش از پیش آثار دوران رکود دوومیدانی ایران در این آوردگاه خود را نشان دهد. بی شک صرف حضور و تمرین در کشورهای صاحب دوومیدانی، از ورزشکاران این رشته قهرمان نمی سازد و ضرورت دارد فدراسیون با مراقبت و نظارت بیشتر امیدهای اولش را به دست تقدیر نسپارد.
نویسنده: محمد درخشنده