پنجشنبه بیستم اردیبهشت ماه
سایپا نماینده ایران در جام باشگاه های آسیا

روزی پرشکوه برای والیبال بانوان

بیست‌وسومین دوره مسابقات والیبال قهرمانی باشگاه‌های برتر زنان ایران که از پنجم آبان با حضور هفت تیم مهرسان، هوران یزد، پیکان تهران، فولاد مبارکه سپاهان، ذوب آهن اصفهان، مس رفسنجان و سایپا تهران آغاز شده بود، امروز با قهرمانی تیم سایپا به پایان ‌رسید.

تیم‌های سایپا و مهرسان در سومین و آخرین دیدار فینال لیگ برتر زنان در سالن فدراسیون به مصاف یکدیگر رفتند که سایپا با کسب پیروزی سه بر صفر به مقام قهرمانی دست یافت.

سایپا در این بازی یک سر و گردن از حریف برتر نشان داد و بازیکنانش مانند موتور دقیق و پر تحرک ظاهر شدند.

شبنم علیخانی لیدری به تمام معنا بود، دو سرعتی زن جوان و باتجربه پوران زارع و زهرا کریمی در قطر هم عالی ظاهر شدند اما یک مثلث کارآمد دیگر این مجموعه را کامل کرد، مهسا کدخدا و مهتاب رحمانی بهترین عملکرد را داشتند اما ستاره آبشارزن های تیم آیتک سلامت بود.

در اینباره البته بیشتر خواهیم نوشت اما به این نکته اشاره کنیم که نارنجی پوشان بار دیگر جواز حضور در باشگاه های آسیا را به دست آوردند، یک مربی جوان و بدون ادعا موفق شد ستارگان تیم را به درستی هدایت کند.

کنار این مربی بانویی باتجربه به نام فریبا سلیمانی که مدیریت فنی تیم را برعهده داشت و چند مربی جوان دیگر تلاش کردند البته که در این بین شاگردان نیلوفر رشیدی در مهرسان در نخستین سال حضورشان نمره قبولی گرفتند فقط می ماند تیم سپاهان اصفهان که نسبت به گذشته که همواره یک پای فینال مسابقات بود که بحث دیگری است.

سایپا در سال 1399 قهرمان لیگ برتر زنان شد و امسال دومین قهرمانی خود را ثبت کرد و جشن گرفت.

اسامی برترین بازیکنان لیگ برتر زنان سال 1402 به قرار زیر است:

بهترین مدافع میانی: پوران زارع از سایپا و زهرا صالحی از مهرسان

بهترین دریافت کننده قدرتی: فاطمه منظوری از مهرسان و مهسا کدخدا از سایپا

بهترین قطر پاسور: آیتک سلامت از تیم سایپا

بهترین پاسور: شبنم علیخانی از تیم سایپا

بهترین لیبرو: نگار کیانی از تیم سایپا

ارزشمندترین بازیکن: شبنم علیخانی از تیم سایپا

هرچند زمان برگزاری فینال یک لیگ سراسری ساعت 12 ظهر مناسب نبود اما کمیته برگزاری این مسابقات در آیینی پرشور مراسم اختتامیه را برگزار کرد تا والیبال بانوان احساس غرور و سربلندی کند.

جا دارد به عواملی که در این رهگذر برنامه ریزی و تلاش کرده اند خسته نباشید بگوییم.

نویسنده: جمشید حمیدی