مسئولان ورزش کشور از حضور پرشور جامعه ورزش در انتخابات مجلس قدردانی کرده اند.

صرف نظر اینکه هریک از افراد جامعه وظیفه ملی خود را در این زمینه انجام داده اند اکنون نوبت نمایندگان جدید مجلس است که پاسخگوی مطالبات جوانان ورزشکار باشند.

تردید نداریم که اولویت با حل مشکلات اقتصادی مملکت و رسیدگی به اشتغال و توسعه سرانه عمومی خواهد بود اما آنچه که مربوط به جامعه ورزش است را نباید نادیده بگیرند.

در ورزش ایران پول کم خرج نمی شود اما استفاده بهینه از ثروت و امکانات وجود ندارد به طور مثال اوضاع باشگاه داری در سطح کشور است، باشگاه هایی که از امکانات دولتی و صنعتی برخوردارند وضعیتی بسیار متزلزل و ناخوشایند دارند و نخستین وظیفه نمایندگان مجلس تعامل با وزاری وزارتخانه ها که در عزل و نصب مدیران باشگاه های ورزشی گرو گرایی و رفاقت پروری را کنار بگذارند و ورزش را به دست صاحبان اصلی آن بسپارند.

نگاهی به وضعیت باشگاه های مربوط به صنایع مختلف لزوم این نواندیشی را تشدید می کند، در بخش تیم های وابسته به خودروسازی سایپا با آن همه هزینه هم در فوتبال از دور خارج شد و هم در والیبال از سوپر لیگ به سمت لیگ یک سوق داده شد.

پیکان طی یک سال چند مدیر و مربی عوض کرده است و سپاهان که زمانی الگوی باشگاه داری بود از لیگ قهرمانان حذف شد و در لیگ داخلی هم با حرف و حدیث های مختلف دست به گریبان است، یکی از دلایل اصلی این فراز و نشیب ها نبود مدیرانی از جنس ورزش است که بدون واسطه کاری از پیش نمی برند.

در این مسیر اما معدود باشگاه های بخش خصوصی که به درستی حرکت می کنند مورد حمایت مجلس گذشته نبودند و در این زمینه به حتم باید راهکار های جدید اندیشید تا باشگاه هایی مانند کاله، شهداب، ملوان، استقلال اهواز، شمس آذر، تراکتور، نساجی و... با استفاده از تبصره های مالیاتی مشمول حمایت شوند، با این شیوه باشگاه داری فوتبال ایران و درکل ورزش نمی تواند یاور تیم های ملی ایران در صحنه های بین المللی باشند.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی