پنجشنبه بیستم اردیبهشت ماه
با وجود تمام ضعفها و مشکلات و حواشی

فوتبال ایران هنوز نفس دارد...

گرچه فوتبال باشگاهی و ملی کشورمان دیگر آن شور و حرارت سالهای قبل را ندارد و فضای کری خوانی بین رقبای سنتی نیز شبیه به گذشته نیست اما تعصب به تیم ها جایگاه خود را نزد اکثر هواداران فوتبال حفظ کرده، هرچند اگر در ظاهر، جلوه و پررنگی گذشته را نداشته باشد.

در ایران سال ها است که کری آبی و قرمز، بخشی از فرهنگ جامعه شده و حتی افراد دور از فوتبال و جزئیات و حواشی آن نیز خود را وابسته به یکی از این دو تیم می دانند.

اگرچه کرونا، تورم و مشکلات اقتصادی و نیز اتفاقات سالهای اخیر سبب شده خیلی از استقلالی و پرسپولیسی های متعصب و پرشور قدیمی صراحتاً عنوان کنند دیگر مثل قبل پیگیر اوضاع تیم های محبوبشان نیستند و اصلا وقت و انگیزه ای برای تماشای بازیها و پیگیری اخبار آنها را ندارند اما در هر صورت هواداری و تعصب به سرخابی ها همچون درختی است که اگر در ظاهر بخشکد یا بریده شود، باز ریشه اش در خاک محفوظ است.

اینچنین است که اظهار نظرهایی نظیر آنچه در کنفرانس خبری پیش از دربی صورت گرفت و طی آن مهدی هاشمی نسب کری سنگینی برای هواداران پرسپولیس خواند، واکنش حتی آنهایی که در ظاهر نسبت به فوتبال و وقایعش بی تفاوت اند را به دنبال دارد، حال مثبت و غرورانگیز یا منفی و نفرت انگیز.

یاغی سالهای نه چندان دور فوتبال ایران که به عنوان دستیار، به جای جواد نکونام در نشست مطبوعاتی پیش از دربی حاضر شده بود، در پاسخ به سوال یک خبرنگار عنوان داشت از بین ۵ گلی که در دربی ها به ثمر رسانده، فقط یکی را به یاد دارد که آن هم با‌ پیراهن آبی بوده است.

این اتفاق به فاصله چند دقیقه از زمان رخ دادنش، خیلی پررنگ و پر سر و صدا در فضای مجازی وایرال شد، به طوری که هواداران استقلال را به شدت مشعوف و هواداران پرسپولیس را اساسی خشمگین کرد.

شک نداریم هواداران استقلال دیروز حس دلنشینی را تجربه کردند که کم از پیروزی در دربی نداشت و از آن طرف نیز طرفداران پرشمار پرسپولیس چنان عصبی و شاکی شدند، گویی پیش از دربی، بازی را واگذار کرده اند.

کاری به درستی یا نادرستی کار هاشمی نسب نداریم اما این اتفاق یک حقیقت بزرگ را افشا کرد و آن اینکه استقلال و پرسپولیس برای هوادارانشان همیشه زنده اند، حتی اگر خستگی و افسردگی ها مانع از بروز احساسات گذشته شده باشد. این واقعیت را هیچ جوره نمی توان کتمان کرد که البته خوشحال کننده هم هست چرا که اگر این تعصبات و طرفداری ها نباشد، فوتبال عملاً روح و جانی ندارد.

برای فوتبال ما که در سال‌های اخیر بواسطه ضعف های سخت افزاری و مدیریتی و نیز حواشی و بازی های بعضاً کثیف پشت پرده اش، بسیاری از هواداران متعصب خود را از دست داده، اتفاقاتی نظیر دیروز، در عین حاشیه هایش، نویدبخش است چرا که تایید می کند این فوتبال هنوز خواهان و طرفدار دارد.

گزارش: حامد فرضعلی بیک