برای سپردن سکان مدیریت فوتبال به نامزد مورد نظر چه فاکتورهایی باید مورد توجه رای دهندگان باشد،آیا محبوبیت را نباید در کنار مقبولیت تعریف کرد و تصمیم مدبرانه گرفت؟
برای سپردن سکان مدیریت فوتبال به نامزد مورد نظر چه فاکتورهایی باید مورد توجه رای دهندگان باشد،آیا محبوبیت را نباید در کنار مقبولیت تعریف کرد و تصمیم مدبرانه گرفت؟
با شروع نام نویسی افراد برای انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال، بعد از مدتها قرار است،این رشته مهم و تاثیرگذار ورزش کشور صاحب پیدا کند.
با تصویب اساسنامه جدید از سوی فیفا،تعداد اعضا مجمع به ۸۹ رای دهنده افزایش یافته است.از طرفی برخی اصلاحات انجام‌شده در مفاد اساسنامه ،این فرصت را به برخی از ستارگان و ملی پوشان و مربیان فوتبال کشور داده تا بخت خود را در انتخابات بیازمایند.
پیش بینی می شود این بار حدود ۱۷ نفر شرایط حضور در انتخابات ریاست را داشته باشند،زیرا هر نامزد بایستی تعداد ۵ حامی و تایید کننده را احراز کند و...
گفته می شود در این مرحله جمعی از مربیان.مدیران ،داوران و بازیکنان شاخص وارد کارزار شوند.
تاکنون افرادی چون کیومرث هاشمی،مصطفی آجرلو،فتح الله زاده ،بهاروند،محمد نبی، عزیزی خادم،دکتر قریب و علی کریمی حضورشان‌در انتخابات محتمل است.
علی دایی علیرغم حامیان بسیار از حضور در این عرصه خودداری کرده است.
محمد دادگان هم از جمله نفراتی است که در صورت ثبت نام از بخت بیشتری برای کسب ریاست فدراسیون برخوردار می باشد(ظاهرا موضوع منع حضوربازنشستگان باعث خودداری دادگان و بعضی از افراد شده است).
در کنار این‌موضوعات باید با واقع بینی و درایت به مصالح و منافع فوتبال نگریست و فرد اصلح را روانه فدراسیون کرد.
حضور تیمی قوی و منسجم که دارای توانایی بالا باشند از نیازهای ضروری فوتبال ما است.
متاسفانه در گذشته به ستاره های فوتبال کشور توجهی نشده و برای تجربه آموزی در عرصه مدیریت فرصتی به آنها نداده ایم.
آلمانها در این زمینه الگوی همگان هستند.
کارل هاینس رومینیگه و اولی هوینس دو ستاره سابق بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان به صف مدیران ارشد تیم بایرن مونیخ پیوسته و امروز مدیرانی کارآمد در ورزش آلمان محسوب می شوند.
فرانس بکن‌بوئر که در۱۷ سالگی به تیم ملی آلمان دعوت شد،به دلیل تولد و سکونت در مناطق روستایی این کشور ،خیلی با آداب شهری و دنیای حرفه ای آشنا نبود.
جدا از تمرینات روزانه برای بکن بوئر به آموزش مسائل جنبی و فرهنگی او هم توجه شد.
این حمایتها و مراقبت های اصولی باعث شد تا جوان گمنام و ساکن‌مناطق دورافتاده آلمان به عنوان کاپیتان تیم ملی انتخاب و سپس قیصر فوتبال ژرمن ها لقب گیرد و..
این ایده و تفکر در ورزش و فوتبال ما حکم کیمیا دارد.
مهره سوزی در فوتبال ما بیداد می کند.برخی حسادت ها و دعواهای جناحی و رنگی هم باعث سوخت شدن‌نیروی انسانی شده است.
بیرون راندن محمد دادگان از عرصه مدیریت در زمان‌علی آبادی و برخوردهای غلط با علی دایی از نبود هدف گذاری در این زمینه حکایت دارد.
در امور باشگاهی و پستهای کلیدی در دو تیم قرمز و آبی هم بیشتر به عناصر سیاسی و رفیق بازیهای رایج جناحی نظر داشتیم .در این فضا فوتبالیستهای شاخص و محبوب کشور بعد از خداحافظی از دنیای فوتبال به حال خود رها شدند.
برخی افراد هم به دلیل نداشتن مشاوران درست به بیراهه رفتند.
اینکه می بینیم‌بازیکنی با صد بازی ملی و بیست سال سابقه فوتبال ،فاقد مدرک مربیگری است و در هیچ کلاسی شرکت نکرده از فقدان بستر لازم حرفه ای حکایت دارد.
علی دایی فرد شاخص و شناسنامه دار فوتبال ما است .او در تمام همایش ها و مراسم بین المللی از سوی فیفا دعوت می شود،اما در داخل کشور مورد قهر و غضب قرار می گیرد.
این روزها هم‌پس از ثبت نام علی کریمی عده ای چماق نداشتن مدیریت‌را بدست گرفته اند و بر سر او می کوبند.
این قشر محبوبیت را ابزار کافی برای ریاست نمی دانند و مقبولیت را در کنار محبوبیت قرار می دهند.
فوتبال ورزش گروهی است . برای موفقیت در این عرصه باید کادری قوی از مربیان و مدیران را کنار هم گذاشت و بازیکنان را منسجم و هماهنگ‌کرد وبه زمین‌مسابقه فرستاد.
در عرصه مدیریت فوتبال ،به ویژه ریاست آن هم باید تیمی متحد و قوی داشت.
با فرد گرایی و دید محدود نمی توان به اهداف عالیه رسید.
فوتبال ما سالهای متمادی از تربیت نیروی انسانی غافل بوده و به روز مرگی و مدیریت هرکی هرکی عادت کرده است.
باید این عادت بد و منسوخ شده را دور ریخت و با دید باز به آینده نگریست.
اعتقاد داریم‌باید به برنامه های نامزدها و تیم مورد نظرشان توجه داشت.توانایی هر یک را مورد مطالعه قرار داد و فرد اصلح را‌برگزید.
بدست گرفتن‌چماق و دور کردن افراد از صحنه با اتهام های واهی کاری عبث و بیهوده است.
آیا در این دوره اعضا مجمع با درایت و آینده نگری تصمیم خواهند گرفت ؟
آیا مانند گذشته جلسات‌پشت‌پرده و خرید آرا و حواشی بر روند انتخابات اثر گذار خواهد بود؟
باید منتظر ماند و روند جاری را به نظاره نشست!
نویسنده: احمد میرزاییان