استقلال یک بار دیگر ار ناهماهنگی و تاثیر پذیری در امور دفاعی لطمه دید و دستاورد موثر در فاز تهاجمی را در تقابل با الدحیل قطر از دست داد و برای صعود چشم به دیدارهای بعدی با الاهلی و الشرطه دوخت.
نماینده ایران در مصاف تکراری با الدحیل با اتخاذ روش ۳-۳-۴و گماردن سه مهاجم از نگاه تهاجمی خود پرده بر داشت.
دیاباته ،قائدی و مطهری سه مهاجم آماده و قبراق استقلال بودند.در خط میانی مهدی پور جانشین ریگی شده بود.
جایگزین کردن غلامی در کنار یزدانی در عمق دفاع هم کارگر واقع نشد.
در واقع هر چه مهاجمان استقلال رشته بودند با تزلزل در امور دفاعی به سادگی پنبه شد.البته از ضعف داوری هم نباید بی تفاوت گذشت.
اشکال بعدی در تاکتیک تیمی استقلال عدم حضور یک هافبک دفاعی در مرکز زمین بود.مهدی پور،اسماعیلی و رضاوند در حرکت رو به جلو و پایه گذاری حملات نقشی موثر داشتند،اما در برگشت به عقب و دو لایه کردن دفاع عملکرد در خور انتظار نداشتند.این ضعف با آسیب دیدگی نادری و حضور میلیچ ملموس تر شد.
در وقت دوم اگر چه با فراخوانی ریگی به میدان و پر کردن فضا در مرکز ،این ضعف قدری پوشش داده شد ،اما کماکان با هر یورش حریف، دفاع استقلال مانند پنیر سوئیسی باز می شد.
در به ثمر رسیدن گل دوم الدحیل ناهماهنگی مدافعان و یار گیری غلط نفرات آشکار بود.
این نقائص در دو بازی آتی در مصاف با الاهلی و الشرطه باید مورد توجه قرار گیرد. گرفتن شش امتیاز از این دو بازی برای صعود تعیین کننده است.چه بسا این امتیازات حکم به صدرنشینی استقلال بدهد و الاهلی در خانه از الدحیل امتیاز بگیرد.
در بدترین حالت می توان گفت:استقلال با دو برد بعدی حتی می تواند به عنوان تیم دوم گروهها به دور بعدی راهوپیدا کند.
بنابراین بحث مهم ریکاوری،حفظ شاکله تیم و آنالیز دو تیم مقابل باید با جدیت دنبال شود.مجیدی و دستیارانش در فرصت باقیمانده باید ضعف های مشهود در کانال های دفاعی را شناسایی و با تدابیر صحیح مرتفع کنند.زیرا استقلال همواره در فاز تهاجمی توانایی ضربه‌زدن به حریفان را دارد.
اگر آبی پوشان در بسته نگه داشتن دروازه خودی موفق عمل کنند،با حضور عناصر تهاجمی و قدرت و تکنیک قائدی و مطهری و گلزنی دیاباته می توان به پیروزی مجدد برابر الاهلی و الشرطه رسید و به دور بعد راه یافت.
نویسنده: احمد میرزاییان