پنجشنبه بیستم اردیبهشت ماه
نیاز فوتبال مدرن دوندگی فیزیک بدنی و تاکتیک پذیری

داشته های فوتبالمان را باور کنیم

رقابت های فوتبال باشگاهای غرب آسیا عملا وعلنا ، داشته های موجود فوتبالمان را نمایان کرد تا بدون حب و بغض و غرور، این داشته ها را باور وبرای بهتر شدن آن، بیشتر تلاش کنیم

بازیهای برگزار شده دور رفت ویک بازی از دور برگشت ، چهار نماینده فوتبال ایران ،در فوتبال غرب آسیا  واقعیت غیر قابل انکار ،فوتبال وخروجی لیگ برتر ما را هم نمایان کرد که فوتبال ایران هم چنان براساس ، آماتوری ، خود جوش بودن  وسرشار از تکنیک وجرقه های انفردای و مبارزه  غیرتی در مقابل حریفان پیش می رود ،  اما حریفان واقعا حرفه ای ما ،  با تجهیز خود به امکانات سخت افزاری ونرم افزار های روز ورزش ، در مقابلمان صف آرایی می کنند ، وقتی تیم های ما، که مجبورند  در زمین های ناهموار موجود در فضای فوتبال کشور ،  که گاهی به قول معروف حتی ، پای آهوان(!) درآن زمین مثلا چمن ،آسیب می بیند،  بازی کنند؟! و به یک باره با زمین های استاندارد وعالی مواجه می شوند مطمنا داشته های تکنیکی انها در مقابل تاکتیک وقدرت بدنی بازیکنان حریف متبلور می شود،  اما این تکنیک به تنهایی  نمی تواند ، تداوم وتاثیر گذار باشد، بازی فولاد مقابل النصر  ، بازی استقلال مقابل حریف قطری وبازی پرسپولیس مقابل نماینده هند وحتی بازی تراکتور در بازی آخرش ، سرآمد  تکنیک بازیکنان ایرانی رآ به رخ کشید ،ولی توان فیزیکی و کار تاکتیکی حریفان همراه با چاشنی خشونت،  بازیکنان ما را تحت الشعاع قرار داد ، برای تایید این حرف ،کافی  است ،  جثه بازیکنان تیم های ما را با جثه وفیزیک بدنی بازیکنان حریف مقایسه کرد، بنابراین باید به همه بازیکنان ودست اندرکاران فنی ومدیریتی چهار تیم اعزامی به فوتبال باشگاهای غرب آسیا دست مریزاد گفت که مقابل حریفان خود،  خوب وشایسته  ، وحتی گاهی فراتر از انتظار ظاهر واز نام و هویت  فوتبالی ایران دفاع کردند،  صعود هر کدام از چهار نماینده باعث افتخار وبرعکس آن ،  هرگز از  ارزشها وشایستگی حضور در این رقابت ها برای تیم های فولاد خوزستان  ، تراکتور تبریز ودو تیم سرخابی پایتخت ،  کم نخواهد شد و باید داشته هایمان را باور  وبرای بهتر شدن آن تلاش بیشتری کنیم ،فوتبال ایران غنی از پتانسیل و استعداد های درخشان است فقط نیاز به کاشفان ومدیران از جنس کسوت وتدبیر مدیریتی وخروجی  ورزش و فوتبال را دارد

نویسنده: سید مهدی ابوس