عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت، صد شکر که این آمد و صد شکر که آن رفت/ این با طرب و خرمی و فرخی آمد، وان باکرم و محنت و رنج و مرضان رفت/ عید آمد و شد عیش‌ و نشاط و طرب آغاز، مه رفت و خرافات خرافات خران رفت...

1- ماه رمضان از این جهت مبارک است که ماه تزکیه است، درباره فضیلت این ماه فراوان نوشته اند و گفته اند و بر حسب اعتقادات مذهبی که ما مسلمانان داریم باید از قبل این عبادت به خودسازی برسیم و دست به پالایش روح و روان خود بزنیم و اکنون که ماه مبارک رفت امیدواریم که شاهد دمیدن روح رمضانی در اهالی ورزش به خصوص مسوولان ورزش کشور باشیم که به اعتقاد نگارنده اغلب بیشتر از ورزشکاران نیازمند تزکیه نفس هستند، به طور مثال امروز که حکم بازنشستگی برخی رئیسان فدراسیون های ورزشی و معاونین وزارت ورزش صادر شده، فرصتی مناسب است تا آقایان و بانوان به منظور گردن نهادن به قانون بلکه به حکم از خود گذشتگی و احساس این در قبال جوانان مملکت ترک موقعیت های پرجاذبه ریاست و صدارت کنند و اجازه بدهند نیروهای جوان خلاق و غیر وابسته از سراسر کشور در فضایی پر از اکسیژن و انرژی نفس بکشند و مجال ابراز خلاقیت، مدیریت اکتسابی و ذاتی بیابند، این یک فریضه انسانی، اعتقادی و ملی است!

ورزش دختران در انتظار مساوی

2- ورزش وزارت خود عاملی برای پیوندهای اجتماعی، عدالت جویی و مساوات است، رقابت در عین رفاقت شعار ورزشیان سراسر جهان است، اما در ورزش ما سالهاست که این نگاه یخ زده است، افراط در ورزش آقایان -البته نه همه ورزشکاران- و کم لطفی آشکار نسبت به بانوان، نمونه اش فوتسال بانوان ایران که برای دومین بار قهرمان آسیا شده اند، -قهرمان آسیای پهناور- اما دو سال است که برای گرفتن پاداش 22 میلیون تومانی فقط وعده می شنوند و کار آنقدر حاد شد که صدای نایب رئیس کم حرف و کم تحرک بانوان فوتبال هم درآمده که گفته است: وعده بس است (!) به راستی آقایان وزارت ورزشی ها که با سامسونت پر از دلار به آن سوی مرزها می روند تا پاداش فوتبالیست ها را تا عرقشان (!) خشک نشده بپردازند، چرا حق بانوان و دختران ما را نمی بیند؟