شکست الشرطه و صعود به مرحله بعدی با اقتدار از سوی شاگردان مجیدی صورت گرفت.
رو دررویی دوم آبی پوشان با الشرطه متفاوت با بازی اول دیده شد.
اگرچه در مسابقه دوم پیروزی راحت وساده حاصل شد، اما در پیکار اول پیروزی با چنگ و دندان رقم خورد.
تفاوتی که این بار دیده شد، به تغییرات در مسائل فنی ارتباط پیدا می کرد.
تدابیر مجیدی جواب داد. بازی گرفتن از شعور فنی بازیکنان در تاکتیک تیمی در نهایت ظرافت ودقت انجام شد تا بالا ترین امتیاز را همراه داشته باشد.
قرار گرفتن شجاعیان وریگی عملا شرایطی را فراهم ساخت تا استقلال مانند الشرطه به یک تیم قدرتمند تبدیل شد. درجنگ بازی فیزیکی وقدرتی و جنگندگی آبی پوشان هرگز میانه میدان را از دست ندادند. در این میان حمایت و تغدیه دیاباته و قائدی به خوبی صورت می گرفت. نقطه اوج قدرت استقلال زمانی اشکار شد که در بازی رو به جلو مردان خط میانی و کناره های این تیم خصوصا وریا غفوری با قدرت بالا به خط حمله اضافه می شدند.
تعویض های مجیدی هم با برنامه بود. حضور ارسلان مطهری به جای دیاباته و آمدن مرادی به ترکیب تیم الشرطه را از رمق انداخت.
الشرطه تنها تیم بدون تاکتیک این گروه بود و تنها بازی قدرتی این تیم عاملی بود که عراقی ها با آن متکی بودند اما زمانی که مجیدی تیمش را به شکل روش الشرطه در چیدمان روانه میدان کرد، الشرطه به مانند کلاف سر در گم دیده شد.گرچه این تیم در چند نوبت رشید مظاهری را به واکنش واداشت، اما حملات آنان روح نداشت، چون اساس حملات آنها فارغ از تدبیر بود وبیشتر به بازی احساسی و مستقیم شباهت داشت.
جان کلام اینکه استقلال خصوصا در خط دفاع یک تیم کم اشتباه وپر انرژی وتاکتیک پذیر در تمام سطوح دیده شد.
نویسنده: اکبر عزیزی