آنچه که در پیرامون دیدار دو تیم فوتبال سرشناس و پرطرفدار باشگاه های ایرانی گذشت، اتفاقی ناپسند بود که نشان می دهد ما در مدیریت و تیم داری و انتقال افکار و اخلاق حرفه ای به قهرمانان مان درست عمل نمی کنیم. وگرنه ورزشکاری میلیاردها تومان پول می گیرد، وظیفه اش بازی کردن و ارایه هنر در خدمت تاکتیک است. نه بزن بزن و دعوا و رفتارهایی که شاید در شأن ورزش نیست.
واقعا تعجب می کنیم از ورزشکارانی که در صحنه های بین المللی بازی کرده اند و در کشورهای خارجی توپ زده اند، هنوز نیاموخته اند که «ادب مرد به ز دولت اوست» بدون تردید امروز خلا مدیریت حرفه ای را در ورزش کشور از جمله فوتبال باشگاهی به شدت احساس می کنیم اما مانده ایم که بنویسیم مسئول امور اخلاقی و فرهنگی در کشور کیست و در قبال اعمال غیراخلاقی متداول در ورزش چه مرجعی پاسخگوست؟!
انتظار داریم که کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال بدون ملاحظه و حتی در نظر گرفتن دربی پیش روی اقدامات قانونی لازمه را در این زمینه به عمل آورد. اما این رفتار هم مسکنی بیش نیست چرا که اصلاح اخلاق جامعه از جمله جوامع ورزشی نیازمند زیرساخت های فرهنگی و گسترش مکارم اخلاقی به اشکال مختلف است... آیا اولیای امور کشور به این قضایا می پردازند؟ کشوری که مردمانش به لحاظ فرهنگی زبانزد جهانیان بودند و از نظر آموزه های دینی همواره به پایبندی به فضایل اخلاقی و آیینی ترغیب شده اند، چرا و به چه دلیل این گونه پرخاشگر و کم گذشت شده اند؟!
نویسنده: رضا اسماعیلی