رییس جمهور کشور ترکیه رسما از کشتی گیران تیم ملی این کشور دعوت به عمل آورد تا ضمن صرف افطار، او را در جریان چگونگی تمرینات، آماده‌سازی و در عین حال مشکلات خود قرار دهند.
رجب طیب اردوغان قبلا نیز علاقه مندی و اشتیاق خود را نسبت به ورزشکاران خصوصا مدال آوران کشتی نشان داده، بنا به مقتضای شرایط و در مقاطع مختلف پذیرای آنان بوده است.اقداماتی از این دست منحصر به رییس دولت ترکیه نیست بلکه این رسم در کشورهای دیگر نیز کم و بیش جریان داشته که بالاترین مقام اجرایی در جهت تقویت روحیه و ترغیب قهرمانان ملی کشور مطبوع خود اقدام به دیدار با آنان می کند. این مهم، خصوصا در سال و ماه‌های منتهی به المپیک رنگ و جلای بیشتری یافته و طی آن مسئولان کشورها از نزدیک در جریان روند آماده سازی قهرمانان کشور قرار می گیرند تا آنان را با روحیه بالا و تعصب بیشتر راهی میدان مسابقات کنند.
بی‌گمان ورزشکاران المپیکی ما نیز انتظار دارند تا از سوی بالاترین مسئول اجرایی یا حداقل وزرا و دیگر دست اندرکاران شناخته شده، مورد توجه واقع شوند. در این راستا کشتی به عنوان گل سرسبد ورزش ایران که از بالاترین شانس برای کسب مدال المپیک برخوردار است توقع ویژه دارد تا بیش از پیش مورد توجه مسئولان واقع شود.
مهم نیست چه کسی زمام امور فدراسیون را در دست دارد و رابطه وی با مسئولان ورزش چگونه است بلکه مهم، تقویت اصل و اساس کشتی به عنوان ورزش ملی و آیینی ما و شانس بالای قهرمانان این ورزش در بازی های المپیک است. همین مقدار بسنده می کند تا بالاترین مقام اجرایی کشور، فرصتی را برای دیدار با قهرمانان ورزش اول اختصاص دهد. قهرمانانی که تلاش می کنند با کسب مدال های رنگارنگ موجبات غرور ملی و شور و شوق تک تک افراد جامعه را فراهم سازند. البته این خواسته صرفا منحصر به کشتی و کشتی گیران نیست بلکه المپیکی های دیگر رشته ها نیز انتظار دارند، مسئولان کشور در این کوتاه زمان باقیمانده تا بازی های المپیک در جهت تقویت روحیه ورزشکاران ملی گامی جلو بگذارند. تردید نداریم در چنین شرایطی، ملی پوشان رشته های مختلف ورزش نیز برای کسب افتخار تا آخرین نفس تلاش خواهند کرد.
کتمان نمی‌توان کرد بالاترین مقام اجرایی کشور به هر دلیل ممکن فرصت چندانی برای دیدار با قهرمانان ورزش ندارد و این مهم را طی قریب به ۸ سال حضور خود در مسند قدرت نشان داده است. به نظر می رسد دکتر روحانی از جمله معدود روسای دولت بوده که کمترین دیدار و ارتباط غیر سیاسی در کارنامه وی ثبت شده باشد. شاید به همین دلیل فرصتی برای ایجاد صمیمیت و نزدیکی مورد انتظار با ورزشکاران دست نداده.
چه بسا امر مذکور به واسطه ناتوانی وزیر ورزش در جمع اعضای کابینه بوده که نتوانسته او را مجاب به پذیرش قهرمانان کند. با تمام این اوصاف اکنون و در آستانه المپیک توکیو انتظار می رود رییس دولت، اعضای کابینه و حتی مسئولان قوای دیگر، نگاه ویژه ای نسبت به قهرمانان اعزامی المپیک داشته باشند.
تردیدی نداریم این توجه و دیدارها می‌تواند روحیه و اشتیاق مضاعفی نزد قهرمانان ایجاد و آنان را برای رسیدن به هدف مصمم تر سازد. وظیفه ما یادآوری موضوع، اهمیت موفقیت ورزش در المپیک است.
نویسنده: احمد دباغ