فوتبال رشته ای پرجاذبه، مفرح و عامه پسند است، با فوتبال می توان به اتحاد و همبستگی گروهی رسید، اما در صورت غفلت و حرکت در مسیر غلط، همین فوتبال مزاحم و دردسر ساز خواهد شد!
با وجود آنکه فوتبال در کشور ما علاقمندان بیشماری دارد، اما از مجموعه تلاش ها و سرمایه گذاری ها بهره چندانی نمی بریم. دو تیم قدیمی پایتخت حتی در شهرستانها هم طرفداران پر و پاقرصی دارند.این نفرات با تحمل مشکلات فراوان خود را به فرودگاه و یا محل اقامت بازیکنان محبوبشان می رسانند و این علاقمندی را به صورت علنی ابراز می کنند.
در واقع باید گفت بازیکنان و مربیان فوتبال الگوی جامعه ورزش و جوانان و نوجوانان به شمار می آیند.
این عده باید مراقب رفتار و‌گفتار خود باشند.گاه یک حرکت نادرست و واکنش غیر متعارف یا یک توئیت تحریک کننده می تواند اساس ورزش ما را مختل کرده و موجب بروز یک بحران اجتماعی شود.
آنچه که در حواشی دیدار سپاهان و پرسپولیس دیدیم با روح ورزش در تضاد است.
نمونه این حرکات را در فیلم های سینمایی وسترن و ژانر های مروج خشونت و لاابالی گری دیده بودیم.
خیلی از حرکات مشابهت زیادی به رینگ بوکس و رشته های رزمی داشت که نفرات صورت یکدیگر را نشانه می گرفتند!
در شهرآورد هم این‌ناهنجاری به اوج رسید و بد رفتاری های طرفین باعث تحریک‌مخاطبان جوان و هواداران سرخابی شد.
مربیان و دست اندرکاران دو تیم هم غالبا آتش بیار معرکه شده و بنزین به زمین فوتبال می ریزند.
تنها کریم باقری است که در این منازعات و مجادلات نقش میاندار را ایفا کرده و درگیریها را پایان‌می دهد.
متاسفانه دیگر نفرات از مربی و مدیر گرفته تا تدارکاتچی، هوادار اسم و رسم دار تا پیشکسوت و نویسنده رسانه ای با عدول از وظایف خود در مسیر خلاف جهت حرکت آب شنا می کنند.
توئیت وزیر جوان برعلیه استقلالی ها با فرهنگ و شئون فرهنگی ما در تضاد است.
پیروانی باید در نوع گفتار و کلام خود تجدید نظر کند. این نوع رفتارها زیبنده یک مدیر تحصیل کرده و شاخص در فوتبال کشور نیست، همچنانکه این عملکرد را از مددی، مجیدی و مربیان استقلال نمی پسندیم.
بهزاد غلامپور فوتبال را با رینگ بوکس اشتباه گرفته و به وضوح از وظایف و نقش مربی و معلم فاصله گرفته است و...
متاسفانه در این گیرو دار برخی از رسالت و نقش راهبردی و مسئولیت های اجتماعی و رسانه ای خود فاصله گرفته اند.
برخی به این منازعات دامن‌می زنند. برخی دیگر با قلم فروشی و بازی در زمین تیم های متمول و صاحب سرمایه و امکانات حرکت می کنند.
نمونه این اقدامات سخیف رسانه ای را در اشاعه ناهنجاری در لیگ برتر می بینیم.گوشه ای از این ناملایمات را اخیرا مدیر عامل باشگاهی پیکان بیان کرد.
مجموعه این کج رفتاریها و حرکات ناشایست باعث تضعیف فوتبال می شود و در تیمهای ملی اثر منفی خواهد گذاشت.
باید توجه داشت آنها که اهل سینما هستند با توجه به نوع سلائق و علاقمندی خود، فیلمهای خاص را انتخاب می کنند.
برخی نمایش های حماسی و برخی دیگر فیلم های دراماتیک و داستانی و کمدی را می پسندند.
طیف دیگری فیلم های خشن و وسترن را انتخاب می کنند و با این تفکر در سالن سینما حاضر می شوند و...
این دسته بندیهای و تنوع سبک های ارائه شده در سینما با توجه به گرایش و علاقه مندی مخاطب صورت می گیرد.
به عبارت صریح تر کارکردمتفاوت مفهوم "ژانر" برای کارگردان و تهیه کننده سینمایی را مخاطب تعیبن می کندو..
مردمی که پای گیرنده ها می نشینند و در بحبوحه شیوع کروناو خانه نشینی طولانی به فوتبال دلخوش کرده اند، چرا باید شاهد بلوا، آشوب و جنگ‌و دعوا باشند؟
اگر تمایل این عده به دیدن فیلم های خشن بود از طریق کانال های دیگر خانگی اقدام‌می کردند و سراغ جنگ و جدل های فوتبالی نمی آمدند و...
بایدبه این رقابت های غیر فوتبالی و تاکتیک داد و بیداد و مسابقه بیانیه پایان داد و راه درست در پیش گرفت
کمیته های اخلاق و انضباطی هم باید با‌صلابت و قدرت وارد میدان شوند و با صدور آرا قاطع با بدرفتاری ها مقابله کنند.
باشگاهها و دست اندرکاران ریز و ورشت آنها هم از حواشی فاصله گرفته و کارکرد خود را‌اصلاح‌نمایند.
رسانه ها و وسایل ارتباط جمعی هم در این‌گیرو دار وظایفی خطیر به عهده دارند.
فروختن قلم و تشکیل تیم رسانه ای به نفع ابن و آن و به حراج گذاشتن حرمت قلم اسف بار است.
انتظار می رود نهاد های نظارتی و مدیران و مسئولان پایگاه ها و خبرگزاری ها و جراید ورزشی مراقب این بدرفتاری ها و کژی ها باشند و اجازه ندهند عده ای قلیل، به جایگاه خطیر رسانه لطمه وارد کنند.
نویسنده: احمد میرزاییان