فوتبال ایران خاطرات زیادی را از دلاور مردی های ورزشکاران وطن دوست کشورمان از خود بر جای گذاشته است. ورزشکارانی که عضویت در تیم ملی برای آنها افتخاری بزرگ بود و سر و دل و جان در راه اعتلای فوتبال مملکت و نام مقدس ایران می گذاشتند...

آن دورانی که فوتبالیست های ما دیزی می خوردند و از جگرکی سر کوچه ارتزاق می کردند، به چیزی جز فخرآفرینی نمی اندیشیدند. نیازی نیست که از تک تک ستارگان واقعی عالم فوتبال نام ببریم. اما امروز که سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا از حماسه آفرینی پاطلایی های ایران در ملبورن نوشته است، باید همپا و همراه اسکوچیچ سرمربی کم ادعای تیم ملی به نسل جوان مان تاکید کنیم که وظیفه مقدس برعهده دارید و باید در سایه ایمان و شجاعت ذاتی ایرانیان از غیرممکن، ممکن بسازیم. زمانی به آغاز دور برگشت انتخابی جام جهانی باقی نمانده است. با این همه ستاره نام آور که داریم بحرین، هنک گنگ، عراق و ... نباید سد راه جهانی شدن مجدد فوتبال ایران شود. پس فارغ از هرگونه دغدغه ها و حواشی مستولی شده بر فوتبال باشگاهی فکر و ذهن خود را به ماموریت بزرگی که در پیش دارید، معطوف سازید.

بد نیست برای تصویرسازی ذهنی بچه های خوب کشورمان به نوشته AFC درباره جام جهانی 1998 توجه کنیم.

AFC درخصوص دیدارهای جام جهانی 1998 نوشت: در شرایطی که 31 تیم از 32 تیم حاضر در مقدماتی جام جهانی 1998 فرانسه قطعی شده بود،‌ استرالیا و ایران برای دستیابی به آخرین بلیت فرانسه به مصاف هم رفتند و دیداری کلاسیک رقم زدند. ایران به‌دنبال نخستین صعود به جام جهانی از سال 1974 بود و استرالیا که آن زمان کنفدراسیون فوتبال اقیانوسیه بود، در دور برگشت مسابقات در خاک خودی به میدان می‌رفت؛ پس از تساوی جذاب یک‌ـ‌یک مقابل بیش از 120 هزار نفر در ورزشگاه آزادی.

هری کیول نیم‌ساعت پس از آغاز مسابقه، ورزشگاه کریکت ملبورن را به سروصدا انداخت و سپس اورلیو ویدمار، برتری استرالیا را در نیمه دوم دوبرابر کرد. به‌نظر می‌رسید سرنوشت بدی در انتظار ایران است، اما اتفاقی که در ادامه پیش آمد، ساکروس را غافلگیر کرد. ایران که برای صعود به دو گل نیاز داشت، با دفاع سطحی استرالیا در فاصله 15 امتیاز به پایان، توسط کریم باقری به گل اول رسید، ناگهان امیدهای ایران و ترس هواداران داخل ورزشگاه افزایش یافت.

این بازگشت چهار دقیقه بعد به‌صورت ناگهانی کامل شد؛ جایی که دایی چرخید و پاس زیبایی برای خداداد عزیزی فرستاد، توپی که از مارک بوسنیچ گذشت تا صحنه‌های لذت‌بخشی میان ایرانی‌ها ایجاد کند. گل‌های خارج از خانه، ایران را پس از 20 سال به جام جهانی فرستاد و خاطرات شیرینی برای آنها از فرانسه 98 ساخت. تیم ملی ایران در فرانسه توانست آمریکا را شکست دهد و نخستین پیروزی خود را در جام جهانی رقم بزند.

نویسنده: رضا اسماعیلی