گزارشگری در ورزش ما به ویژه در والیبال به یک معضل تبدیل شده است. طی روزهای گذشته از جمله بعد از دیدار دو تیم ملی ایران و استرالیا تماشاگران و دوستداران ورزش والیبال از طریق پیامک ها و تماس های تلفنی نسبت به شیوه گزارشگری در شبکه سوم سیما و پیش از آن کم و بیش در شبکه ورزش انتقاد و اعتراض کردند و ما در این زمینه بدون اینکه ذینفع باشیم اعتقاد داریم که صدا و سیما در پرورش و تعلیم نسل جدید گزارشگری خیلی موفق نبوده است.
گزارشگر چه ویژگی هایی باید داشته باشد؟ داشتن سوابق ورزشی یا تحصیلات عالیه در این زمینه، صداقت در گفتار و رفتار، تسلط تقریبی در زبان خارجی، مطالعه مستمر و مسئولیت پذیری از ویژگی های یک گزارشگر در ورزش خواهد بود.
گزارشگر نباید مغرور و خودخواه باشد و خود را علامه دهر و تافته جدابافته بداند و بدیهی است به قول عادل فردوسی پور عزیز، صدای قابل تحملی هم داشته باشد. هرچند در ادوار گذشته گزارشگران خوبی را در صدا و سیما داشته ایم که زنده یاد محمد اینانلو، عطا بهمنش، مانوک خدابخشیان و جهانگیر کوثری نمونه های بارز و موفقی بودند، ولی بعد از آن راه بر شایستگان این حیطه مستقیم و غیرمستقیم مسدود شد تا جایی که امروز مشاهده می کنیم که افرادی فاقد محسنات لازمه میکروفن را در دست می گیرند و سوهان بر اعصاب میلیون ها بیننده و شنونده می کشند.
کشاندن نسل جدید به حیطه گزارشگری نباید به قول معروف الابختکی باشد. جا دارد که خبرگان گزارشگری کنار جوان ها بنشینند و پیش از آن آنان را با الفبای گزارش و گزارشگری آشنا سازند و به آنانی که فک می کنند نابغه اند هشدار بدهند که در معرض قضاوت صدها بیننده و شنونده قرار گرفته اند.
درباره مجریان برنامه های ورزشی حرف ها و سخن ها کم نیست. اینکه برخی از آنها انگار در کوچه و بازار برای مردم شوآف می کنند و با گفتن کلمات و جملاتی چون دم شما گرم، ادبیات و محاورات سخیف را وارد تلویزیون کردند که دانشگاه جامعه است.
نویسنده: جمشید حمیدی