نام مرحوم عطا بهمنش با گزارشگری عجین است، بزرگمردی که از صفر تا 100 بسیاری از رشته های ورزشی را می دانست و در نزد علاقه مندان موهبتی گرانسنگ به شمار می رفت.

وقتی صدایش از طریق رادیو پخش می‌شد انگار در سالن کشتی و یا در استادیوم پیر پایتخت (امجدیه) هستی و چهار چشمی، مسابقات را دنبال میکنی.
در هر کوی برزن و اتوبوس و مغازه، صدای دلنشین و حنجره رسای بهمنش طنین انداز بود و شیفتگان به ورزش با غنای اطلاعات‌ و حنجره صیقل خورده او زندگی می کردند. 
بزرگترین شاخصه اش ذکاوت و نبوغ سرشار بود و تا جایی ذهنمان یاری می دهد عمق و ژرفای ورزش را به غایت می شناخت و همه فن حریف نشان می داد. 
از نویسندگی در نشریات نیرو راستی، امید ایران، کیهان ورزشی، اطلاعات و... گرفته تا حضور دامنه دار در  رادیو و تلویزیون، آثار بیاد ماندنی برجای گذاشت.
مکنونات قلبی خود را به بهترین وجه از طریق گزارش زنده رادیو به سمع ورزش دوستان می رساند ، بویژه در رقابتهای معتبری که ورزشکاران ماحماسه می افریدند ، بهمنش با تک - تک سلول‌ها و تاردپودش، عامل نشاط جامعه‌ بود. 

خونش با کشتی عجین بود ، بطوریکه بمدت پنج سال در نقش دبیر و نایب رئیس فدراسيون این رشته اصیل و مدال آور نیز فعالیت کرد و بیش از پیش در کانون توجهات قرار گرفت. 
استاد بهمنش که 24 فروردین 1302 در کرمانشاه دیده به جهان گشود سرانجام در چنین روزی (  11 تیرماه 1396) مسافر آسمانی شد.
یاد وخاطره اش جاودان و بهشت برين از برایش .

نویسنده: رضا میرزاییان