زمانی که مقرر شد تیم ریشه دار پاس به همدان دیپورت شود ، مثل روز روشن بود که اینکار آخر و عاقبت خوشی ندارد و اتفاقا هشدار کارشناسان درست از آب در آمد و کاربجایی رسید که ریشه این تیم خشکیده شد .

پاس یکی از اضلاع قدرت در فوتبال بود که در لیگ تخت جمشید ، لیگ آزادگان برای مدعیان شاخ و شانه می کشید و با صلابت تمام قد سربر آسمان فوتبالمان می سایید و حتی قهرمانی در آسیا را نیزدر ویترین افتخارات خود داشت اما شوربختانه تیم سرهنگ های دوست داشتنی در سراشیبی سقوط قرار گرفت و به راهی رفت که تیم هایی چون شاهین ، دارایی ، آرارات ، هما ، کیان ، تهرانجوان ، راه آهن و بانکملی و...رفته بودند.
اقتدار و انضابط در پاس همواره زبانزد خاص و عام بود و حیف که رایزنی و دوندگی بی وقفه صادقی ها ، اسداللهی ها ، حبیبی ها به بوته فراموشی سپرده شد و صد حیف که با این تیم خوب " تا" نکردند. 
بسی تاسف خوردیم و حسرت کشیدیم که چرا با این تیم توانمند این چنین کردند و اصولا رفتن پاس به همدان بر چه اسلوب و قاعده ای صورت گرفت .  
واقعیت این است که وقتی نامهایی چون حشمت مهاجرانی ، زنده یادان محمد رنجبر ، محمود یاوری ، کیوان نیک نفس اصغر شرفی ، همایون شاهرخی ، منوچهر حبیبی ، مهدی مناجاتی ، حسین کازرانی ، مجید حلوایی ، محمد صادقی، رضا قفلساز ، محسن هوشنگی ، پرویز میرزا حسن ( قاسمی )، حسین فرکی و...بر زبان جاری می شود بناگاه تیم خوش استیل پاس در ذهنمان تداعی می شود .
اینکه آیا دوباره پاس احیا خواهد شد یا نه ، برما پوشیده است اما امیدواریم مقامات ورزش دوست ومدیران ارشد نیروی انتظامی در راه بازگشت سبزقباهای پرسابقه و پرافتخار آستین همت بالا بزنند .  
نویسنده : رضا میرزاییان