بازی با حساب و کتاب و انگیزه مثال‌زدنی ملی پوشان ما موجب شد از عراق زهر چشم بگیریم و یک برد قاطع را رقم بزنیم.

در این نبرد حساس اراده تاکتیکی و خودباوری ملی پوشان هوشمند ما دست به دست هم داد تا حریف را عصبی کنیم و مسیر را برای یک پیروزی ماندگار تسطیح کنیم.

هارمونی و انسجام تیمی و تلاش وافر نفرات بویژه هافبک های توانای ما از یک سو موتور حریف را از حرکت انداخت و از سویی دیگر خون اعتماد بنفس را در رگ های ملی پوشان بجوش آورد.

تیم ایران با سیستم 4.1.4.1  بازی کرد به طوری که سعید عزت‌الهی جلوی خط دفاع حضور داشت و نورالهی و امیری روی دستش بازی می‌کردند.

جهانبخش وینگر راست بود و طارمی وینگر چپ اما شعاع حرکتی بازیکنان کاملا نقش آنها را در مقاطعی از بازی تغییر می‌داد. بطور مثال طارمی این اجازه را داشت زمانی که توپ از سمت راست به حرکت می افتاد ، نزدیک به آزمون شود.

ضعف دفاع راست در تیم ملی هنوز وجود دارد و صادق محرمی با اینکه چندین بازی مدافع فیکس تیم اسکوچیچ در این پست بوده اما بسیار پراشتباه بازی می‌کند.

اما زوج کنعانی‌زادگان و خلیل زاده تقریبا بی‌اشتباه بود و دو مدافع میانی ما فوتبال مستقیم عراق را به راحتی کنترل کردند.

پس از تعویض اجباری عزت‌الهی با قدوس، بناچار نورالهی به هافبک دفاعی تبدیل شد که در این نقش بسیار موفق عمل کرد و چندین قطع توپ عالی داشت.

 زوج مخوف طارمی و آزمون که با فشار مضاعف روی خط دفاع حریف چندبار ایجاد موقعیت کرد که در نهایت از کند بودن مدافعان میانی عراق نهایت بهره را برد.

می رسیم به امید نورافکن که  در کار دفاعی به قدری خوب بود که طارق همام پس از بارها ناکامی در مقابل او مجبور به تغییر پست شد.

باوجود درخشش علیرضا جهانبخش در این دیدار اما او هنوز با محرمی هماهنگ نیست.

نکته جالب در نیمه دوم نگه داشتن آزمون و طارمی در بالای زمین بود که اجازه بازیسازی به مدافعان عراق ندادند.

این استراتژی کارساز بود و برتری بی چون وچرای ما را به تصویر درآورد.

حالا در گروه یک با شش پوئن در بالای جدول جا خوش کرده ایم که امید می رود در بازهای آتی مقابل امارات، کره جنوبی و لبنان نیز این ترکتازی روی نوار استمرار باشد.

نویسنده: رضا میرزاییان