مهدی طارمی با تمرینات منظم و بدنسازی ایده آل در پورتو ساخته و پرداخته شد. مهدی حالا با استارت های مهار نشدنی و جسارت مثال زدنی نقش کلیدی در تاکتیک تهاجمی ایران ایفا می کند.
در تحلیل بازی گذشته با سوریه یاد آور شدیم از ظرفیت و توانایی طارمی باید به عنوان مهاجم‌کاذب و مکمل استفاده کنیم.
گماردن او در نوک پیکان تیم اشتباهی محض به شمار می آید.
مهدی برای تاثیر گذاری در تاکتیک تهاجمی نیاز به فضای مناسب دارد تا با گام های بلند و استارت های انفجاری اش خط دفاع حریفان را بشکافد. دقیقا مانند گل نخست.
او‌در دقیقه سوم بازی دو بازیکن عراق را پشت سر گذاشت و پایه گذار گل شد.
این حرکات را بارها در باشگاه پورتو دیده بودیم و به نقش موثر او نه به عنوان مهاجم هدف که در پست مهاجم کاذب پی برده بودیم.
به عبارت روشن تر با حبس کردن طارمی در پست ۱۰ و در منگنه مدافعان حریف، کارایی او را کاهش می دهیم.
این تصمیم در دیدار با سوریه و با توجه به غیبت آزمون عینیت یافت و طارمی در چنبره مدافعان گرفتار و فاز تهاجمی ایران‌کم اثر شد.
موضوع مهم دیگری که در نوع بازی طارمی مشهود است، قدرت حمل توپ، کنترل ایده آل و فضا سازی اوست.
در گذشته بارها دیده بودیم که طارمی توپهای متعددی را در محوطه جریمه حریفان هدر می داد و فرصت سوزی می کرد.
گل دوم ایران حاصل فرصت طلبی طارمی بود.
حرکت به موقع و عبور از تله آفساید وکنترل ایده آل طارمی، مدافعان را مسحور کرد و به قفس توری حریف نشست.
این کنترل زیبا و بردن توپ به عمق و نواختن ضربه نهایی تنها با تمرین و ممارست بدست می آید.
مهاجمان باشگاهی ما باید طارمی را الگوی خود دهند.
مهاجمی که علیرغم تکنیک متوسط در آغاز دوران بازیگری اش در لیگ برتر حالا به مهاجمی ششدانگ و کار آمد مبدل شده است. این توفیق تنها با تمرینات منظم و تغذیه و استراحت درست و زندگی حرفه ای بدست می آید. در کنار آن باید مباحث بدنسازی و ریکاوری را هم جدی گرفت.
مهدی طارمی با روند فعلی قطعا از عناصر مهم ما در راهیابی تیم ملی به جام‌جهانی خواهد بود.
امیدواریم این روند صعودی و درخشش طارمی در جام جهانی قطر هم مشهود باشد و همگان به بازی چشم‌نواز او افتخار کنیم.
نویسنده: احمد میرزاییان