بعد از حذف تیم استقلال از گردونه رقابت های لیگ قهرمانان آسیا، هجمه ها به سمت و سوی فرهاد مجیدی روز به روز ابعاد گسترده ای به خود گرفته است. اکنون معترضین عمده دلیل حذف استقلال و شکست مقابل الهلال عربستان را ناکارآمدی تیم در بخش مسائل فنی می دانند.
مخالفان و معترضین به مجیدی اعتقاد دارند که در روز دیدار با الهلال، استقلال تیم نبود نه برنامه، نه هدف، نه تاکتیک و نه روح مبارزه گری داشت. اعتقاد بر این است که شکست الهلال دور از دسترس نبود، اما استقلال زور برد را نداشت و اصولا از قبل حلقه شکست را گردن آویز داشت.
در میان معترضین آتش محمود فکری شعله ور تر و تند تر از دیگران نشان می دهد. او حتی نکاتی را از جمله بی نظمی در اردو و خروج بازیکنان از اردو و ماندن تا پاسی از شب در خارج اردو و نیز اشاره فکری به باقی نماندن مجیدی در شب های اردو از نکات و انتقادات تند او به مجیدی دانست که در صورت استمرار این نوع انتقادات قطعا کار به جاهای باریک تر کشیده خواهد شد.
جالب اینکه فرهاد مجیدی تا این لحظه در برابر این مقدار هجمه سکوت اختیار کرده است. نمیدانیم سکوت مجیدی چه معنایی دارد.
گاهی سکوت علامت رضایت و پذیرش را به دنبال دارد. اگر چنین نیست چرا مجیدی سکوت اختیار کرده است؟
چرا مجیدی پاسخگوی نکات ضعف فنی تیمش برابر الهلال نیست؟
چرا مجیدی نتوانست در چیدمان و مسائل تاکتیکی تیمش مقابل الهلال خوب عمل کند؟
چرا مجیدی پاسخگوی این نکته که چرا استقلال در روز دیدار با الهلال نه روح داشت، نه جان و چرا خسته بود نیست؟
مجیدی باید پاسخگوی سوالات معترضین خود و تیمش باشد. مجیدی باید پاسخگوی فکری که گفته است مجیدی شب ها خارج از اردو به سر می برده باشد! مجیدی باید از سکوت خارج شود، چون بداند و بخواند که بدون توجه به اصل ماجرا و این که حقیقت چیست و در کجا قراردارد بسیاری در مسیر باور صدای معترضین قرار گرفته اند.
مجیدی باید از روزه سکوت خارج شود تا نه بر تعداد معترضین افزایش یابد و بلکه شاهد کاهش اعتراض های منطقی وغیر منطقی باشیم.
نویسنده: اکبر عزیزی