روند انتخاب مدیران ورزشی در ایران همچنان بدون هیچ گونه تغییری در جریان است و هر فردی که به عنوان وزیر ورزش انتخاب می‌شود تا به امروز نتوانسته یا نخواسته به این روند پایان دهد.
در دوره وزارت مسعود سلطانی‌فر این مورد به اوج خود رسید و تقریبا ۸۰ درصد مدیران ورزشی و روسای فدراسیون‌ها سفارش شده از جناح یا شخص عالی رتبه خاصی بودند.
این مسئله را به صورت پررنگ در دو باشگاه سرخابی شاهد بودیم و هر وقت سلطانی فر و علی‌نژاد (معاونش) اراده کردند، دوستان خود را به عنوان مدیرعاملان این دو باشگاه یا عضوی از هیات مدیره آن ها برگزیدند.
این بار در دوران وزارت حمید سجادی هم پیش بینی می شود دراصل ماجرا تفاوتی بوجود نیامده و افراد مدنظر خیلی با قبلی ها تفاوت نخواهند داشت.
آنچه محرز و مشخص است این است که گویا قرار نیست مدیران این دو باشگاه "انتخابی" باشند، به این معنی که هیات مدیره سرخابی ها با بررسی سوابق کاندیداها نقشی در انتخاب مدیرعامل تیم‌شان داشته باشند.
در حقیقت آن طورکه از شواهد و قرائن برمی آید، باز هم مدیران سرخابی "سفارشی" خواهند بود.
از مدت‌ها قبل برخی افراد که بازنشسته هم هستند سخت در حال رایزنی برای رسیدن به صندلی مدیریت سرخابی ها بوده‌اند.
در همین راستا حمید سجادی به محض شروع کارش با چند مدیرعامل توصیه شده برای استقلال و پرسپولیس مواجه شده است و با شرایط موجود هر یک از کاندیداها که لابی قویتری داشته باشد حکم خواهند گرفت.
وزیر جدید هم به نظر می‌آید مجبور است فرامین را اجرا کند و نقش چندانی در انتخاب مدیران سرخابی نخواهد داشت.
البته فراموش نشود پرسپولیس و استقلال از نظر مالی شرایط خوبی نداشته و با بدهی های هنگفتی مواجه هستند که این مسئله کار هر مدیری را برای کار در این باشگاه سخت می‌کند.
در این بین شنیده می شود خیلی از این سفارشی ها در صحبت های اولیه خود عنوان کرده اند که اسپانسرهای قدَری همراه خود دارند، موردی که سجادی را امیدوار می کند حداقل از لحاظ مالی، خیالش راحت خواهد بود اما بعید است این اظهارنظرها و قول های اولیه، پشتوانه مطمئنی داشته باشند.
به هر حال چاره ای جز صبر نداریم تا بالاخره از انتخابهای (!) آقای وزیر برای استقلال و پرسپولیس رونمایی شود. حال آبی های پایتخت که اصلاً خوب نیست و هوادارانش به شدت چشم انتظار تغییری قابل تامل در چارت مدیریتی باشگاه هستند اما آیا با این اوضاع خیلی در حال آن ها تفاوتی ایجاد خواهد شد...؟
نویسنده: حامد فرضعلی بیک