شکست تیم ملی فوتبال امارات آن هم در خانه اش توسط توپچی های سربلند فوتبال کشورمان افتخاری است که اقتدار فوتبال ایران را به تصویر کشاند.
البته فوتبال امارات هیچ گاه نتوانسته برای فوتبال ما دردسر ایجاد کند، حتی اگر در خانه اش میزبان بوده باشد. با این همه یک گل زدیم.
یک گل زدیم تا به پیروزی و سه امتیاز بازی دست یابیم، اما یک گل هم کم بود وهم دیرهنگام رقم خورد.
آنچه که در خصوص این پیروزی می توان گفت این است که امارات را می شد در خانه اش خوب برد و بیش از یک گل در درون دروازه اش کاشت.
هر گاه تدابیر حملات ما از عمق دفاع حریف طراحی شد، امارات لرزید؛ چون دفاع اماراتی ها استحکام نداشت.
طول ۹۰ دقیقه بازی دو تا سه بار به عمق دفاع امارات زدیم. از این تعداد کم حملات یکبار به گل رسیدیم. گل طارمی با سه پاس بین طارمی با آزمون شکل گرفت.اماراتی ها چون در عمق دفاع خود آن ایستادگی یا به عبارتی مکمل دفاعی را همراه نداشتند در برابر ضربه طارمی تسلیم شدند. بعد از این گل باردیگر طارمی به عمق دفاع امارات کوبید که آن خطای پنالتی رخ داد.
اماراتی ها تمرکز خود را برای از کار انداختن کناره های تیم ایران به کار گرفته بودند، از این رو از سازمان دهی در عمق دفاع خود غافل ماندند، اما در نوع حرکت تیمی ما کوبیدن به قلب وعمق دفاع امارات بسیار کمرنگ دیده شد. سه بار به عمق زدیم یک گل و یک پنالتی به دست آمد، اما این برد شیرین هم دیر اتفاق افتاد وهم برای سقوط دروازه امارات دیرهنگام متوجه روش سقوط دروازه عرب ها شدیم.
نویسنده: اکبر عزیزی