تیم‌ملی فوتبال در بازی با کره جنوبی نتیجه بدی نگرفته است چون با امتیازی که از این‌مسابقه به دست آورد در صدر ماند تا برای حضور در جام جهانی اماده شود و این خود خود مایه سر فرازی است اما اگر واقع بینانه به عملکرد تیم‌ملی بپردازیم.
نقطه ضعف هایی داریم که اگر آنها را بر طرف نسازیم در جام‌جهانی کار دست ما می دهد. شاید در یکی، دو دهه اخیر اینقدر بازیکن با کیفیت در اختیار تیم‌ملی نبوده و آنچه که حاصل شد نیز بیشتر محصول خلاقیت همین بازیکنان بود وگرنه ما در دفاع به ویژه در قلب دفاع سستی داریم و دیدیم حتی بازیکن اماراتی نیز از دفاع ما عبور کرده یا مهاجم تیزچنگ کره ای که در تاتنهام بازی می کند با استفاده از این خلا گل تیمش را وارد دروازه کرد. مدافعان میانی تیم‌ملی هم هنگ نیستند و باید چاره ای برای عمق دفاع تیم اندیشید. جام‌جهانی زوج هایی را طلب می کند که بتوانند در برابر یورش ستارگان بزرگ دوام بیاورند تیم ملی در پرس هم برنامه ندارد و برخلاف ببشتر تیم های مطرح دنیا به جای دفاع در زمین حریف تمرکز خود را معطوف به زمین خودی می سازد؛ شاید دستور سرمربی تیم بوده باشد ولی اینهم نقصی است که ما دیده ایم، آقای اسکوچیچ در تعویض ها نیز منطقی و حساب شده عمل نمی کند. تعویض در دقایق پایانی مسابقه تاثیرگذاری را از هر بازیکنی می گیرد جابه جایی بازیکنان به موقع انجام نمی شود از سوی دیگر در مهره چینی باید دید حریف ما چگونه است آیا به بازیکن فیزیکی نیاز داریم یا چهره های تکنیکی؟ در بازی با کره یاری را فراخوانده بودیم که‌چون فیزیکی بود مقابل تاکتیک های سرعتی و مهارتی حریف کار ساز نبوده و بارها دروازه ما در خطر افتاد به هر روی نگارنده تیم‌ملی را در جام‌جهانی می بیند و امیدواراست که بر نامه ریزی فنی و آماده سازی تیم‌ملی در حد جام‌جهانی باشد.
نویسنده: مهدی شکری