علی دایی مرد عمل است. او همان گونه که در میدان مسابقات بدون واسطه و در سایه شایستگی و رشادت به تیم ملی رسیده است، این روزها که بیرون از گود قرار گرفته باز هم مردانه عمل می کند و شجاعانه حرف می زند. گفت و گوی خبر ورزشی با علی دایی را شاید باید بارها خواند.

درخواســت‌ها از من آنقدر زیاد اســت که اگر تمام زندگی‌ام را بفروشــم بیش از دو روز نمی‌توانم به درخواست‌ها جواب بدهم و این درد بزرگی اســت که همیشه در سینه من است چون همیشه از خدا خواسته‌ام تمام مردم کشورم در رفاه باشند.

دلم می‌سوزد که این قضاوت‌ها درباره من می‌شود. یکی نوشته بود علی دایی در پنت هاوس ۱۴۰۰ متری و ۲ هزار متری زندگی می‌کند. اول باید بگویم با این همه زحمتی که کشــیدم، باید از یک زندگی مرفه برخوردار باشم چون فکر می‌کنم حق من است اما در پنت هاوس زندگی نمی‌کنم. خانه من ۴۱۸ متر اســت.

اگر می‌خواستم جور دیگری زندگی کنم شاید ۲۰ تا برج ۲۰ طبقه داشتم اما همیشه دوست دارم سالم زندگی کنم. چون ســالم زندگی کردن من، آینده بچه من را تضمین می‌کند.

چند وقت پیش مطلبی خواندم در مورد اینکه محمد بنا که خیلی دوستش دارم مستاجر است. از خجالت آب شدم. مگر می شود کسی که قهرمان ماست و در مقام سرمربی همیشه با چند مدال دل مردم را شاد کرده است مستاجر باشد؟ به قرآن خجالت کشیدم.

جوایزی که به قهرمانان و ورزشکاران می دهند متناسب با تورم بالا رفته؟ حالا من این را بگویم دوباره مدیران سایپا علیه من حرف می زنند. پراید ۱۰ سال قبل چند بوده؟ الان چند است؟ با این پول هایی که به قهرمانان داده می شود چه می شود کرد؟ چه مشکلی به وجود می آید اگر به ورزشکاران یک خانه لوکس بدهند؟