درباره نقش روابط عمومی در سازمان ها، نهادها و ارگان ها فراوان نوشته ایم. اینکه وظیفه این تشکیلات در نظام های اجتماعی از جمله ورزش ارزیابی دقیق و تقویت برنامه های پیش برنده است و مدیرانی موفق خواهند بود که از روابط عمومی قوی که دارای مدیریت و قوه تجزیه و تحلیل بوده، بتوانند باشفافیت با مراجعان خود ارتباط برقرار کنند.

بزرگترین وجه ممیزه روابط عمومی ها صداقت و کاربلدی است و اگر چنین باشد، به حتم موفق خواهد شد و پل ارتباطی مطمئنی را بین مردم و رسانه ها با ارگان ذیربط ایجاد خواهد کرد. اما روابط عمومی کنونی فدراسیون فوتبال کوچک ترین نشانه ای از این ویژگی ها نداشته و حتی قادر به حمایت رسانه های معتبر مملکت نشده و در این رهگذر موفق نبوده است. اینکه افرادی به مونوپلیسم فکر کنند، هرگز نمی توانند چهره مطلوبی از این فدراسیون که پرمخاطب ترین و مهم ترین فدراسیون ورزشی کشور است، به نمایش درآورند. نمونه بارز ناتوانی روابط عمومی و مشاوران رسانه فدراسیون فوتبال در جریانات اخیری است که در فوتبال ما پیش آمده و این گروه که به سفر و حضر فکر می کنند، سستی های زیادی در تبیین مسایلی مانند درج گفت و گوی مهدی طارمی به خرج داده و نزدیک بود که قضیه به یک بحران تبدیل شود. این رسانه هایی مانند البرز ورزشی و برخی دوستان ما خبرگزاری ها بودند که از روابط عمومی فدراسیون پیشی جسته و بحث روحیات ملی و تفاهم ملی را پیش کشیده و اجازه ندادند سوءتفاهم بین مربی و بازیکن به یک عوای خطرناک تبدیل شود. تردید نداریم که عزیزی خادم تلاش ها و اقدامات موثری در فوتبال ما انجام داده است اما دریغا که مشاوران رسانه ایشان هرگز نتوانستند عظمت کار تیم ملی و فدراسیون به تصویر بکشند  و افکار عمومی را قانع سازند. در چنین اوضاعی که آقایان از گرد راه رسیده، چمدان سفر می بندند و به فکر رفقای گرمابه و گلستان هستند، جا دارد که شخص رئیس فدراسیون درباره خاصیت وجودی افرادی چون «ح – ش»، «ع – ع»، «ح – ق» توضیح محکمه پسندی ارایه دهد. اعتقاد اکثریت جامعه روزنامه نگاران ورزشی بر این است که این افراد وزنه ای نیستند که بر سنگینی و اعتبار فدراسیون فوتبال و عملکرد درخشان ملی پوشان ما بیفزایند. فراموش نکنیم که در عصر کامپیوتر، همه مسئولان در اتاق های شیشه ای در معرض دید و قضاوت همگان قرار دارند.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی