حکایت تصمیمات خلق الساعه مسئولان فوتبال ما مانند کسانی است که با یک غوره سردی شان می کنه و با یک غوره گرمی شان!
عملکردهای سینوسی و پر فراز و نشیب مسئولان‌سازمان لیگ، این روزها در صدور مجوز بازیکنان خارجی بی کیفیت و‌پا به سن گذاشته نمود عینی یافته است.
سال گذشته با افزایش جرائم و صدور احکام متعدد از سوی فیفا بر علیه باشگاههای ایرانی و بسته شدن پنجره نقل و انتقالات باشگاهها فدراسیون فوتبال وارد این معرکه شد.
وزارت ورزش هم واکنش نشان داد و به دلیل بدهی های سنگین دو باشگاه پرسپولیس و استقلال، حضور مربیان و بازیکنان خارجی را ممنوع کرد.
البته موضوع تحریم ها هم در مقاطعی باعث شد تا در انتقال مطالبات طرف خارجی مشکلاتی داشته باشیم.تاخیر در پرداخت ها در چند مورد باعث افزایش جرائم و خط و نشان کشیدن فیفا شد که در شان و جایگاه فوتبال ما نبود.
بروز این مشکلات، فدراسیون را مجاب کرد تا متوسل به ممنوعیت بازیکنان خارجی شود و...
متاسفانه در فصل جاری این دستور العمل با عقب نشینی و محافظه کاری مسئولان مواجه شد.
دلالها و واسطه ها هم که دستشان در پوست گردو مانده بود، با حمایت تیم رسانه ای و برخی مربیان و مدیران به میدان‌آمدند.
بالا بردن کیفیت مسابقات داخلی و حضور قوی در جام باشگاههای آسیا بهانه خوبی بود تا پای خارجی ها مجددا به فوتبال ایران باز شود!
دادن تضمین مالی باشگاه ها و شروط دیگر برای جذب نفرات هم در حد شعار باقی ماند و چند صباح دیگر باید شاهد شکایات و صدور احکام تکراری بود.
عجیب اینکه از گوشه و کنار می شنویم بازیکن چهل ساله باشگاه السد( تاباتا) در حال انتقال به باشگاه استقلال است.
در فولاد خوزستان هم پریرای سی وشش ساله و کولی بالی و پاتوسی پا به سن گذاشته و سنگین و کم‌تحرک در ترکیب حضور دارند.
پرسپولیسی ها هم به فراست افتاده و با فشار افکار عمومی و هوادارانشان در صدد جلب رضایت سازمان لیگ و اخذ مجوز هستند تا یکی دو مهاجم خاجی را جذب کنند.
آیا در چنین شرایطی خاقانی ها، حسین زاده ها و مهدی عبدی ها در بیرون گود نمی مانند و نیکمت‌نشین نمی شوند؟
باید برای حضور خارجی ها شروط سختگیرانه ای وضع کرد.
بازیکنان خارجی بالای سی سال چه دردی از فوتبال باشگاهی ما دوا خواهند کرد؟
این محدودیت الزامی است و نباید زیر بار فشار دلالها و واسطه ها و اصرار بی جهت برخی مربیان و مدیران باشگاهی رفت!
نیاز امروز فوتبال باشگاهی ما توجه به فوتبال پایه و اهتمام به ترویج آکادمی ها و کشف استعدادها و میدان دادن به جوانها است و لاغیر.
نویسنده: احمد میرزایبان