گویی به روالی عادی در ورزش فوتبال تبدیل شده است؛ یک روز استقلال در گرداب مشکلات غرق می شود و روزی دیگر مانند امروز نوبت پرسپولیس می شود که مربی صبوری چون یحیی گل محمدی هم بر سر دوراهی ماندن یا رفتن از این باشگاه پرطرفدار قرار گرفته است.

استقلال و پرسپولیس روزگاری مدیرانی ملی اندیش و بزرگ را بالای سر خود داشتند. تیمسار خسروانی و علی عبدو... آن روزها مدیریت در این دو باشگاه حرف اول را می زد. بدون اینکه بخواهیم به نظرات موافق و مخالف آن مدیران بپردازیم باید اقرار کنیم که در سایه تلاش ها و اقدامات خسروانی و عبدو آوازه پرسپولیس از مرزهای ایران عبور کرده بود. اما امروز هر دو باشگاه به نوبت درگیر ضعف مدیریت شدند و در این بین آنچه که بر اعصاب میلیون ها طرفدار دو باشگاه سوهان می کشد، عدم توجه به اصل مدیریت است. مدیرانی که سفارشی و جناحی نباشند و سرخابی را پشتوانه های اصلی تیم های ملی و مایه صیقل خوردن شور ملی بدانند و دریغا که این اصل اصیل درباره مهد فوتبال ایران یعنی خوزستان هم صدق می کند. غریبه ها چه بر سر سرزمین طلای سیاه نیاوردند. می دانیم که حل این معضل 10، 20 سال اخیر به آسانی امکانپذیر نیست. اما انتظار داریم که وزیر ورزشکار سه مورد یاد شده را در اولویت قرار بدهد. فوتبال باشگاهی ما که به طور اصولی سر و سامان پیدا کند، خیال فوتبال ملی ما هم راحت می شود.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی