دربی خوبی بود دوندگی بازیکنان و انگیزه ای که در ساق های پای بازیکنان دو تیم وجود داشت نوید دهنده یک بازی چشم گیر بود.

 اما اگر اشتباه فاحش داور پیش نمی آمد شاید سرنوشت بازی تغییر می کرد یا حداقل دو تیم مساوی می شدند و از این طریق دوستداران سرخ و آبی با اعصاب آرام به بدرقه دربی می پرداختند در کنار این تلاش هایی که برشمرده ایم تاکتیک البته که خیلی پررنگ نبود به هر حال این بازی از 30_40 سال پیش به این طرف حساسیت خودش را داشت و ولی آنچه که در پایان دیدیم واقعا جای تاسف بود اینکه چگونه ورزشکارانی که باید الگوی نوجوانان و جوانان ما باشند پای بر اخلاق می نهند و کلمات و جملاتی را بر زبان جاری می سازند که گزارشگر جوان تلویزیون هم از آن به عنوان یک ناهنجاری نام برده است شاید او انقدر حجب و حیا داشت که به خود اجازه ندهد بگوید که چه ناسزا هایی بین برخی از بازیکنان رد و بدل شد و از همه بدتر آن بزن بزن انتهای بازی بود که دو طرف صحنه ی زشتی را به تصویر کشیدند که عجیب اینکه فلان مربی که کوله باری از تجربه و سابقه در تیم ملی را دارد خود به جمع آتش بیاران معرکه می پیوندد درست و درست برعکس کریم باقری عمل می کند، مربیان تیم های بزرگ باید انقدر بزرگوار باشند که بازیکنان مقابل آن ها احساس کوچیک کنند و مطیع و فرمانبردارمحض باشند، این بازی را آن سوی مرز ها هم دیده اند تا جایی که کارشناس مسابقات یک کشور فوتبال خیز از لندن هم درباره داوری و کیفیت بازی نظر می دهد و عجیب اینکه بازیکنان ما این حساسیت ها را درک نمی کنند با این همه دربی هم تمام شد اما زخم بی اخلاقی همچنان برچهره فوتبال ما نقش بسته و نیازمند برخورد جدی و قانونی فدراسیون فوتبال و کمیته انضباطی این تشکیلات است.

نویسنده: رضا اسماعیلی